jungkook: ne 2 yılı
ben: 2 YILDIR SANA AŞIĞIM BİLMİYOR MUSUN GERİ ZEKALI
şaşırmıştı demek bilmiyordu
ben: halbuki saklamamıştım hatta sen fark et diye çok uğraştım niye? anlamak bu kadar mı? zordu
bana bakıp acımıştı demek biliyordu
ben: biliyordun en başından beri biliyordun yüz ifadene bakınca anlıyorum şaşırma sebebin itiraf etmem değil mi?
jungkook: üzgünüm
ben: üzgün olma okula geri dön yongyang lisesine geri dön zor değil
jungkook: dönemem
ben: lee hyun ji için değil mi
bana öyle bir baktı ki
ben: geçen sene sen ona aşıktın şuan benim yaşadığım durumdaydın aslında beni en iyi sen anlardın ama anlamamak için kendini öyle zorladın ki anlıyorum özlüyorsun onu ama böyle değil
arkasını dönüp gitti ağlamaya başladım bu ret edilmekti sinirlendim
ben: GİT! SAKIN DÖNME! VAZGEÇECEĞİM SENDEN! YEMİN EDERİM JEON JUNGKOOK SENİ UNUTMAYA ÇALIŞACAĞIM! ÇÜNKÜ BEN SENİN İÇİN KENDİMDEN VAZGEÇMİŞ İNSANIM DEĞERSİZ OLAN HERKESİ UNUTMAKTA BAŞARI YOKTUR ÜSTÜME LEE HYUN Jİ SENİ ASLA SEVMEYECEK NEDEN Mİ ONUN SEVDİĞİ ÇOCUK BAŞKASI ANLADIN MI VE SEN ONLARA UZAKTAN BAKACAKSIN
o sırada gözlerim karardı beni tutan kişi ile tam kapandı gözüm...
uyandığımda evdeydim ben ne ara eve geldim kalktım sağımda serum vardı yine sakinleştirici sıkıldım bu işten kapı açıldı içeri kuzenim girdi
ben: yine neyim var
jin: sinir krizi geçirmişsin seni getiren çocuğa teşekkür et istersen oturma odasında
ben: tamam
kim getirdi acaba beni içeri girdiğimde park jimin i beklemiyordum desem yalan olur peşimden geldiğini hatırlıyorum
ben: teşekkür ederim
jimin: daha iyisin umarım
başımı belli belirsiz salladım
annem: yemeğe kal oğlum
jimin: annem evde beni bekliyor belki başka zamana
babam: git eve annenden izin al üstünü değiştir gel evlat
ya nereden çıktı bu şimdi ben daha depresyona girecektim
jimin: gerçekten gerek yok
ben: itiraz etme hadi
dedim
jimin: peki zaten diğer sokakta oturuyorum hemen gelirim
başımızla onayladık çıktı birazdan gelir mutfağa geçtik masayı hazırlamaya başladım masayı kurdum odama gidip üstümü değiştirdim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMİN İLACI/PARK JİMİN
Fanfic"Biliyor musun? ben seni ilk gördüğümde ağladığın gün değildi okulun ilk günü dikkatimi çekmiştin bu kadar heyecanlı ve mutlu bir kız görmemiştim sabırsızdın içinde hep bir heyecan vardı o gün öyle mutluydun ki sanki sabırsızca bir şeye bakmak istiy...