Provider /S1/ /Дууссан/

Хаана ч хэзээ ч хамаагүй!

Одоо миний урьдын хэвийн байдлын амьдрал арай л өөр болон  үргэлж л Сэүний гэрт үлддэг байсан бол өглөө хамт гарч орой хамт ирдэг болоод 7 хонож байна. Энэ хугацаанд би нарийн бичиг нэртэй түүний уулзах хүмүүсийн жагсаалтыг гарган ийш тийш нь цагыг нь зөөж, харин үдээс хойш тэр хэрвээ уулзалтгүй бол бид нөгөө л ажлаа хийдэг.
Үргэлж гэрт уйдаж суудаг байсан бол хүнтэй ярилцаж, арай л сонирхолтой болж байгаа ч Сэүн бид хоёрын нөгөө ажлаа хийх цаг л өмнөхөөсөө илүү ихэссэн. Урьд ажилд дээрээ хонох гэх мэт асуудлаас болж хийхгүй өдрүүд байсан бол одоо би хамт ажил дээр нь байгаа болохоор тийм шалтгаан гарахгүй шөнөжингөө хийх хүртэл тохиол одоо гарч байна. Намайг ажилд оруулсан нь ийм л шалтгаантай бололтой. Хүссэн үедээ хаана ч байсан хамаагүй хийхийн тулд -_-
Сэүн: Чи цагийн хуваарь зохицуулсан уу?
Би: Одоо бараг дуусаж байна.
Сэүн: Одоо болно. Би удахгүй уулзалтай
••••
Энэ бүхэн амьдралд ямар ашигтай гэж хийдэг юм бэ???
Сэүн хурдхан хувцасаа янзлан: 10минутын дотор машинд ирээрэй. Уулзалтаас хоцрох нь
Тэр уулзалт бүрдээ намайг дагуулж явдаг. Намайг ийм аймшигтай болгож хаячихаад яаж 10минутад ир гэж байгаа юм болоо. Хамаг бие өвдөж байсан ч доголсоор гадагш гаран машин дотор суув.
Сэүн: Хоёр минут хоцорлоо. Шийтгэлтэй шүү.
Би: Уучлаарай. Тэгэхдээ заавал намайг дагуулж явах шаардлага байдаг гэж үү? Би айж байсан ч амнаасаа арай гэж энэ үгийг гаргаж чадлаа.
Сэүн: Мэдээж чи хэрэгтэй. Нарийн бичиг мөн захирлын дагалдан. Шийтгэл чинь хүндэрлээ дээ хонгор минь гэсээр улам хурдтай явж эхлэв. Түгжрэл байсангүй бид уулзалтанд амжиж ирж чадлаа.
Сэүн болон түүний уулзах хүнтэй гурвуул ширээнд суун тэр хоёр ярилцана.
Би түүний хажууд цонх ширтэн сууж байв. Угаасаа тэр хоёрын яриа надад хамаагүй. Бодол болон сууж байтал гуянд минь хүйтэн зүйл мэдрэвгдэв.
Сэүний гар.
Тэр гуяыг минь илж байснаа эмзэг газрыг минь ойролцоо гараа аваачин үрж эхлэв.
Бурхан минь гэж би цочисхийн Сэн рүү том нүдэлтэл тэр урьдын адил царайны хувиралгүй нөгөөх хүнтэй ярилцан сууна. Би яах ч аргагүй буцан цонх руу ширтэнэ. Надад эвгүй байна. Удалгүй дотоожны минь хажуугаар хуруугаа оруулан оролдож эхлэхэд золтой гиншчихсэнгүй. Царай минь барайж, гиншихгүйн тулд шүд зуун сууна. Удалгүй тэр над руу хальт харан шоолох маягтай жуумалзсаар гараа авав. Би ль хэдийн тавьчихсан. Тэр албаар намайг ийм байдалтай болгосон. Би түүнд ариун цэврийн өрөө орж болох уу? Хэмээгээд хурдхан шиг рестораны нойл руу орлоо. Саяны явдлаас болж би золтой цус харвачихсангүй. Хана налан хэсэг зогсож байгаад нүүрээ усаар угаав. Одоо ч нойтон байх минь надад таалагдахгүй байна. Саяных яг миний шийтгэл биз. Муу зэвүүн Сэүн.
Ийн уурлан ариун цэврийн өрөөнд  хана налан зогсож байтал Сэүн араас ороод ирэв.
Сэүн: Шийтгэл чинь хэр байв даа гэсээр зэвүүн жуумалзав
Би: Чи ч намайг яаж шийтгэхээ үнэхээр сайн мэдэх юм. Зэвүүн Сэүн гуай
Бурхан минь би бодлоо хэлчихлээ. Сандран амаа даран том нүдэлэхэд тэр өөдөөс минь ёжтой нь аргагүй жуумалзана....
Сэүн~ Хонгор минь харин ч багадууллаа. Би хүсвэл хаана ч хэзээ ч хамаагүй хийх болно. Хонгор минь гэсээр гуяыг минь арчиж өгөн хувцасаа өмсөн намайг дагуулан гарав.
бурхан минь гэж гэртээ л хэвтэж байсан бол ийм зүйлд хутгалдахгүй байсан юм....

─━━━━━━⊱✿⊰━━━━━━─