(Unicode)
"ကျွီ ...!!"
"ဒုန်း ....! "
ဟာ သွားပြီ ....
ပတ်ခ်ချန်ညောလ် တစ်ယောက်မနက်စောစော ငယ်ထိပ်မြွေပေါက်ပြီ ....
Meeting ကအရေးကြီးနေပါတယ်ဆို စမုံတုံးပါပြီ ....
ကားပေါ်မှအမြန်ဆင်းကာ ကိုယ့်ကားနဲ့ တိုက်မိသွားတဲ့ စက်ဘီးလေးအားအပြေးကြည့်ရတော့သည် ....
" ဟို ... ဆော .... ဆောရီးနော် ကိုယ့်ကြောင့် ဘယ်နားထိသွားသေးလဲ ဆေးရုံပို့ပေးရမလား "
စက်ဘီးကို ကောက်ထောင်လိုက်ပြီး ဟိုခါသည်ခါနှင့် ဂျလေဘီ စတိုင်လ်၀တ်ဆင်ထားသည့် ဆံပင်ဖြူဖြူလုံးလုံးကလေးနှင့်ကောင်လေးကတော့ ...
ပြာပြာသလဲ မေးမြန်းနေသော်လည်း ဂရုစိုက်ခြင်း တစ်စွန်းတစ်စပင်မရှိ ...
"ရတယ် ရတယ် ကျွန်တော်ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဘဲကြီးကားကော ဘယ်နားထိသွားသေးလဲ "
ဟင် ဒီကောင်လေးစိတ်ကောမှန်ရဲ့လား
၀င်အတိုက်ခံရတော့ဖြင့်သူ
ကျွန်တော့်ကားကို ပြန်တောင်မှအဆင်ပြေရဲ့လားမေးနေသေးတယ် ကျွန်တော်တိုက်မိလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့်များ ခေါင်းထိပြီး စိတ်ကစဥ်ကလျားဖြစ်သွားတာများလား ...
"ဘဲကြီး ကျွန်တော်မေးနေတယ်လေ"
"အာ ကိုယ့်ကားကအဆင်ပြေပါတယ် မင်းကော အဆင်ပြေရဲ့လား "
"ကျွန်တော်ကအေးဆေး လက်လေးနည်းနည်းထိသွားယုံပဲ ဘဲကြီးသာ နောက်ဆို ကားကိုဗရမ်းဗတာမမောင်းမိစေနဲ့ဦး ကျွန်တော်မို့သာပေါ့ တစ်ခြားတစ်ယောက်သာဆိုရင် ဘဲကြီးကိုဂွင်ဖန်ပြီး ငွေညှစ်ပြီးသွားလောက်ပြီ ကျွန်တော်သွားလိုက်ဦးမယ်ဗျာ"
ဟောဗျာ ကလေးက ကျုပ်ကိုမှပြန်သင်ပြသွားတာပါတဲ့ ...
ဘယ်လိုကောင်လေးလဲမသိဘူး
ချစ်တော့ချစ်စရာလေးဗျာ့
ဟိုက် ငါဘာတွေစဥ်းစားနေမိတာလဲ အဲ့ကလေးလေးက ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ပဲကို
ပတ်ခ်ချန်ညောလ် တစ်ယောက်ကတော့ ပြုံးစိပြုံးစိနှင့် ကားပေါ်ပြန်တက်ကာမောင်းထွက်သွားသည့်အထိ သစ်ပင်အကွယ်လေးမှ တိတ်တိတ်ကလေးချောင်းကြည့်နေသူကတော့
