Chapter 10
Erica's POV
"Jacob? Itutuloy pa ba natin 'to? Tingnan mo nga yung suot ko ang dungis dungis kong tingnan! Nakakahiya naman sa parents mo."
Nasa tapat na po kami ng malaki nilang pinto. Hinihila ko nga yng lay-layan ng damit niya para pigilang pumasok. Ohmayghad bakit ako kinakabahan. ((+_+))
"Ano ba kanina ka pa hila ng hila sa damit ko." Nagsusungit na naman. menopause siguro 'to.
"Eh ano nga kasi! Dadalhin-dalhin mo ko dito sa bahay niyo, tapos ganito pa itsura ko. Ano nalang sasabihin ng magulang mo."
"si mama na bahala sa'yo, kaya huwag kang kabahan jan."
"Young Master, tuloy na po kayo." Sabi nung mala- butler niya ata. Wow, ako na talaga mahirap dito >_<.
"Sige, si Mama at papa nasan." Sabi ni asungot dun sa Butler ata niya /?.
"Nandun na po sa living room, kanina pa po kayo hinihintay."
Lumingon naman sakin si Jacob.
"Tara na Erica."--- Jacob.
"P-pero." Hinawakan niya ang kamay ko tapos pumasok na kami sa mansion niya.
O_________O.
Grabe ang ganda talaga, may mga maid pa gilid namin at sabay-sabay yumuko at binati kami. Kung mayaman naman siya bakit sa ***************** pa sya nag-aral, pangmahirap lng na school yun ah.? Nagtataka talaga ako sa lalaking 'to.
Nagpunta na kami sa Living room kung saan nakita namin ang mga magulang ni Jacob, at Wow lang ulit ah, ang bata pa ng nanay niya. Hahahaah!
Napansin din kami ng parents niya agad namang tumayo papalapit samin. Aalis na dapat si Jacob pero tinawag ng mama niya yung name niya.
![](https://img.wattpad.com/cover/2266906-288-k698970.jpg)
BINABASA MO ANG
He never leave me [On~Going]
Подростковая литератураWhat if makilala mo ang taong magpro-protekta sa'yo sa lahat ng oras, pag kailangan mo ng tulong, karamay, isang kaibigan lagi syang dumarating para ipadama sayo na ndi ka nag-iisa. Kumbaga SIYA ANG SUPERHERO ng buhay mo? Isang palabang babae na may...