If i see you

de toekomst

pov Suzanne

Terwijl ik rustig een eekhoornpootje zit te eten denk ik na over wat ik de komende tijd zal gaan doen. Zorgen voor Damian dat zoiezo. Ik hoop maar dat zijn been snel geneest dan kunnen we hier weg. We zitten te dicht bij mijn dorp, als mijn ouders me gaan missen, starten ze vast een zoektocht en dan vinden ze me zeker. Ik veeg mijn bruine haren en kijk tussen de klimop door naar buiten. Ik zie een prachtig ijsvogeltje die een visje heeft gevangen. Hij schud even met zijn blauwe veren en vliegt weg.  Op de achtergrond hoor ik de waterval van het meertje. Best rustgevend dit ik wordt er helemaal zen van haha. 

twee weken later

Langzaam lopen Damian en ik het bos in. De afgelopen weken heb ik vooral gejaagd en heeft Damian uitgerust. We hebben een paar keer geoefend met lopen en we trekken nu verder het bos in. Een paar dagen geleden hoorde ik de elven van mijn stam rondlopen door het bos en dus vond ik het tijd om te vertrekken dieper het bos in. Ondertussen hebben Damian en ik al hele gesprekken gehad en lijkt het wel alsof we elkaar al heel lang kennen. Na ander half uur gelopen te hebben stoppen we even om wat te drinken en gaan we gelijk wat eten. We gaan even tegen een boom aan zitten en ik zeg:' Waar gingen we ook al weer heen?' 'We gaan naar de grote boom ergens midden in het bos,' antwoordt hij.  En toen was het stil. Hij stond op en na een tijdje lopen snap ik waarom hij het de grote boom noemde. Ik tuurde omhoog naar de boom, als je het een boom wil noemen. 'wow,' is het enige wat uit mijn mond kan komen. Damian geeft me een tikje tegen mijn been ik loop langzaam verder terwijl ik verbaas om me heen bleef kijken. We lopen naar de onderste tak en Damian zegt:' We moeten naar boven.' Ik knik en begin te klimmen wat redelijk makkelijk gaat, want de grote takken beginnen laag en zitten dicht bij elkaar. Als we boven zijn kijk ik mijn ogen uit. De bovenkant was plat wat ik zoiezo al raar vind en in de vloer zijn prachtige figuren uitgesneden. En in het midden staat  en houten pilaar met daarop een soort blauwe bol.  Damian loopt richting de bol en kijkt erin. ' Kom je nog,' hoor ik hem zeggen. Aarzelend loop ik naar de lichtgevende bol. Plotseling zie ik figuren ontstaan in de bol. ' Maar.... maar dat zijn wij,' mompel ik en ik kijk verder. De twee figuren in de bol lopen door een bos, maar ze komen een groot beest tegen. Ik deins terug. ' Wat was dat?,' vraag ik met wat angst in mijn stem. ' De toekomst wij zullen hem moeten verslaan voor het tegengif'.' 'Voor wat dan?' Damian zucht diep en begint zijn verhaal te vertellen terwijl ik met open mond zit te luisteren. Aan het eind van zijn verhaal vraag ik:' Dus wij kennen elkaar al?' Hij knikt. Dan pas begin ik met te beseffen dat wij moeten vechten op leven en dood....