Fransa, Colmar'ın en ünlü şarap dükkânına sahip olan Kim Seokjin ve son yılların en ünlü aktörü Kim Taehyung. Peki ya bu ikilinin yolları Colmar'da kesişirse neler olur?
"Beni yeniden sevebilir misin, Seokjin?"
Çiftler; Jikook ve Sope🌸
Kapak; tae...
Merhabalar! Geçen bölüme gelen yorumlar öyle güzeldi kii kendimi çok motive olmuş hissettim umarım bu bölümde öyle güzel yorumlarla dolu olur. Gittikçe daha da güzelleşen bölümlere geliyoruz, çok heyecanlıyım. O zaman iyi okumalar, lütfen oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın😘🤟🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIM TAEHYUNG
Yeoubi kahkaha ata ata arabayı sürüyordu. Radyodan çalan müzik kısık sesle onun kahkahasına eşlik ediyordu ve bu git gide daha da sinir bozucu bir hâl almaya başlıyordu.
Olayları baştan sona attığım andan beri gözlerinden yaşlar süzüle süzüle gülüyordu. Tamam, çok sinir olduğumu söyleyemezdim en az onun kadar bende eğleniyordum ama gerçekten böylesine kahkaha atmasına gerek var mıydı?
''Sinsi herifin teksin, yemin ederim ki senden korkulur!''
''Ne?'' dedim gülerken, ''sadece yardımını kabul ettim.'' Göz ucuyla bana baktı. ''Hadi oradan. Bilerek çarptığına bile yemin edebilirim.''
Hızlıca itiraz ettim. ''Hayır ya! Bilerek çarpmadım, gerçekten. İkimizde birbirimizi görmedik ama bu çarpışmanın hoşuma gitmediğini söyleyemem.''
Yeoubi kırmızı ışıkta durduğunda bedenini hafifçe bana çevirdi. ''Elbette hoşuna gitmiştir, adamın evindeydin.''
Derin bir iç çektim ve onunla sadece tek bir günle kat ettiğim yolları düşündüm. Tamam, daha çok başındaydım ama yine de onunla iyi bir iletişimim olmuştu, değil mi?
Benden hoşlanmayan insanlara benzemiyordu ayrıca beni tanıdığı anda sırf rahatsız etmemek için tanımıyor gibi davrandı.
O kibar ve nazik biriydi, her halinden belliydi. Ayrıca neden içecek bir şey ister misin diye sorduğunda ısrarla her sorusuna hayır dedim ki?
Bu ona karşı gösterdiğim tavırlar, verdiğim cevaplar Kim Taehyung'luk değildi. Yanındayken gergin ve utangaç hissediyordum.
Düşüncelerim arasında cebimde titreyen telefonumu çıkarttım ve kardeşimden gelen mesaja cevap yazarken Yeoubi'nin tiz sesini duydum.
Dehşet içinde dönüp ona bakarken o da dehşetle bana ve elimdeki telefonuma bakıyordu.
''Şarjının bittiğini söylemiştin?'' Sessizce kıkırdadım. ''Evet. Numarası elimde olsun istedim.''
Yeoubi'nin yaptıklarım karşısında dili tutulmuş gibiydi. Dudakları aralanıyordu ama herhangi bir şey söylemiyordu. Sanırım onu yaptıklarımda ciddi bir şoka sokmuştum.
''Bir şey söyleyecek misin?''
Başını iki yana itiraz edercesine salladı. ''Hayır. Sessiz kalma hakkımı kullanıyorum, teşekkürler.''
O otele sürmeye devam ederken bende sorularımla onu bunaltıyordum. İlk önce senaryo ve yönetmen hakkında sorular sordum sonra burada gidip görmek istediği özel bir yer olup olmadığını.
