7.02.2018r. 14:50 .Julia. Wróciłam właśnie ze szkoły, z cyrku gdzie już po prostu nie dam rady wytrzymać. MAM DOŚĆ! Fałszywi ludzie, wredni nauczyciele plus moje „fantastyczne" oceny...
Pójdę się położyć na chwilkę, a później może ogarnę sobie Netflixa? W sumie czemu nie
16:00 -Dżulka! Heeej! Wstawaj! -Co? Mama? Już wróciłaś?! -Wyszłam dzisiaj szybciej żeby móc wytłumaczyć ci tą chemię, której totalnie nie ogarniasz. -Wiesz co... dziękuję, że przyjechałaś szybciej specjalnie dla mnie, ale dzisiaj totalnie nie mam ochoty na nic. Dzisiaj środa, środek tygodnia, powinnaś wykorzystać ten czas na odpoczynek. -Dobry pomysł, ale już następnym razem jak przyjadę to masz się zgodzić! -No dobra....
*Julia wychodzi po schodach do swojego pokoju i zamyka drzwi*
No i jak mam jej powiedzieć, że nie chcę się z nią uczyć? Nic nie załapie, bo jest to po prostu do cholery jasnej niemożliwe.
Usiadłam na łóżku i zastałam na nim mojego kota - Wacława.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Odpaliłam Netflixa i stwierdziłam że to czas na kolejny odcinek Friends, w końcu kiedyś będę musiała skończyć te 10 sezonów. Rozbawiona serialem zajadałam popcorn i leżałam w swoim łóżku.
Nagle przypomniałam sobie, że muszę napisać wypracowanie z polaka na 200 słów + NA JUTRO! Rzuciłam laptop i energicznie podbiegłam do biurka. Wzięłam długopis, kartkę i przeczytałam treść zadania. Z tego co pamiętam było to opowiadanie twórcze o osobie w młodym wieku, która wyjechała za granicę bez rodziców. Nie mając żadnego pomysłu na to, co mogę zapisać w opowiadaniu zaczęłam po prostu pisać. 200 słów miałam napisane w 10 minut. Choć moje pismo wyglądało mniej więcej w ten sposób:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nie przejmowałam się tym i poszłam na luzie wziąć prysznic i spanko.
