"Ayokong magstay sayo kasi mas masasaktan ka lang! Ayaw kong mas maguilty kasi wala na akong nararamdaman sayo! Ayaw kong dumating sa point na paulit ulit akong makakagawa ng katangahan!"sigaw niya sa mismong mukha ko na siyang nakapagpabagsak sa balikat ko.
Masakit? Hindi.
Kasi MASAKIT NA MASAKIT!
"A-Ano bang problema k-kasi?! Please sabihin mo sa akin! Kasi kahit ako n-naguguluhan sa inaasta mo. The last time I check okay naman tayo. Then biglang ganito? Tell me what happened!" Hindi ko na alam kung anong dapat kong maramdaman. Hinawakan ko yung kamay niyang nakalaylay sa tagiliran niya pero agad niya itong tinabig at saka humakbang paatras. Sinalubong ko ang kanyang nagbabagang mga mata. Those eyes. Those perfect chinito eyes that makes my heart flutter everytime I am looking to it.
"I thought I loved you enough for me to stop playing around. But it turns out that it makes me do more stupid things behind your back. I can't stay with you." Napayuko ako sa huling sinabi niya. Pinipigilan kong maluha sa harap niya kasi alam kong magmumukha akong katawa tawa sa ginagawa ko. Pero dahil sa traydor ang aking luha wala akong nagawa kundi ang hayaan silang bumagsak at kumalat sa aking mukha. "I can't stay with you knowing that I can't even return the things you did for me. We're still young and I know there is someone who will love you back the way you deserved to be loved. I'm sorry. Please take care of yourself." Naramdaman kong umalis siya sa harapan ko. Napabuga ako ng hininga bago magsalita.
"I never thought that this will be my karma for not listening to my parents. Tssk. Wow my heart fucking hurts."napangisi na lang ako ng maalala ko kung ano ano ang mga sinabi sa akin ng aking mga magulang bago ako umalis sa poder nila. Ganito siguro talaga yung buhay. Kasabay ng paghakbang ko ay ang malakas na pagbuhos ng ulan. "Atleast no one is going to see me like this. Perfect timing eh? Tssk."napatingin ako sa madilim na kalangitan at pumikit. No wonder my friends says that you will appreciate the rain when you are feeling down. Pakiramdam ko umiiyak yung kalangitan kasabay ko. So pathetic of me. Tumingin ako sa relong suot ko na bigay pa ni Mom bago sila bumalik sa States. 9: 54 pm? Napailing na lang ako at nagsimula nang maglakad. Teka nasan nga ba ako? Nagtataka akong lumingon sa paligid ko dahil hindi ako pamilyar sa lugar na to." Fuck this! Arghh!"
*******
BINABASA MO ANG
Fire
Romance"Tell me how can I move on when you are still in my head and always haunting me when I'm asleep?! Do you think its easy? Huh?! Well let me tell you this once. You will never feel the pain it caused me until you begged to be on my shoes." -Trinity
