KING

KING(7)

KING- 7

Shar Security Service and Taekwondo Training School

အပြာရင့်ရောင်စာလုံးအကြီးကြီးတွေနဲ့ နာမည်ပုံဖော်ထားသည့် လေးထပ်အဆောက်အအုံရှေ့မှာ ခေါက်တုံ့ ခေါက်ပြန်လျှောက်နေမိတာ ညနေစောင်းနေပြီဖြစ်သည်။ ခြေထောက်တွေညောင်းပြီး ဗိုက်လည်းဆာ၏။ အပြင်က လှမ်းမြင်နေရတဲ့ မြေညီထပ် reception မှာထိုင်နေသည့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နှင့် တိုက်ကွမ်ဒိုဝတ်စုံဝတ် ကလေးပုစုခရု တွေအဝင်အထွက်မှလွဲပြီး ပီအိုက်နဲ့တူတာ တစ်ခုမှမတွေ့ရ။

အကြိမ်ကြိမ်ဝင်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ဝင်သွားပြီးရင် ဘာပြောရမလဲ ဆိုတာလည်း စဉ်းစားမရ။ နေပူထဲတစ်နေကုန်နီးပါးနေမိ၍ အသားမကျသေးတဲ့ အသားအရည်က Hoodie ထူထူအောက်မှာ ပင် အနီကွက်တွေပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဆံပင်ရှည်တွေကြောင့်လည်း စိတ်အိုက်လာတာမို့ မျက်လုံးမှိတ်ခေါင်းမော့ကာ ဆံပင် တွေကိုခါပစ်ရ၏။

“ခင်ဗျား ဘယ်သူလဲ”

ရုတ်တရတ်အမေးနဲ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲချုပ်ခံလိုက်ရသည်။ ကျစ်ခနဲစုတ်သပ်ပြီး လက်ကိုခါချတော့ ပြန်လည်ဖမ်းချုပ်လာတဲ့လက်ကြောင့် ဒေါသကထွက်ရပြီ။

“ငါ့ကို မေးနေတဲ့မင်းကရော ဘယ်သူလဲ”

ဖမ်းချုပ်ထားတဲ့ အမျိုးသားက King ထက်အသက်ကြီးပုံရပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်လည်း အတော်တောင့်သည်။

“အံမာ....သူခိုးကများတစ်ပြန်။ မင်း နေ့လယ်စာချိန်မတိုင်ခင်တည်းက ငါတို့တိုက်ရှေ့ ချောင်းနေတာ မမြင်ဘူးများ ထင်နေလား”

“ငါ ချောင်းတယ်ဆိုရင်တောင် မင်းကိုမဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်”

ပြောပြီးတာနဲ့ ထိုလူ့လက်ကရုန်းထွက်တော့ ထိုလူကလည်းအကြမ်းပတမ်းမို့ ဒေါသထက်အရင် လက်သီးက ရောက်ပြီးသား။ ပြောပါတယ် King ဆိုတာ ပီအိုက်ကလွဲရင် သည်းခံစိတ်ဆိုတာမသိဘူးလို့။

ရုန်းရင်းဆန်ခတ်အခြေအနေ ကြောင့် တိုက်ထဲက လူကြီးအချို့ထွက်လာ ဖြန်ဖြေပေးပြီး King ကိုပါတစ်ပါတည်းအခန်းထဲဆွဲခေါ်သည်။ နဂိုဒဏ်ရာရှိရင်းစွဲ မို့ အထိခိုက်မခံဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာက သွေးစတို့ စီးကျသည်အထိ ထိရှလွယ်နေ၏။ ကလေးတွေရော reception က လူတွေပါ ဝိုင်းအုံကြည့်ပြီး တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဖြစ်နေကြတာမို့ အသံတွေကလည်း ကျွတ်စီကျွတ်စီ။