ALDANIŞ

1

Dışarıda hafif bir esinti vardı. Mart ayı bu sene bayağı soğuk geçiyordu. Aslı adımlarını hızlandırdı. Soğuktan dudakları beyazlamıştı. Kafenin önüne gelir gelmez hiç beklemeden içeriye daldı. Derin bir soluk aldı, içerisi sıcacıktı. Gözleri can dostunu arıyordu. Şimdiye kadar gelmiş olmalıydı. Her zaman oturdukları masaya doğru ilerledi. Yanılmamıştı, Efşan çoktan masaya yerleşmişti. Aslı'yı görür görmez gülümseyerek ayağı kalktı.

''Sonunda gelebildiniz hanımefendi, kök saldım burada''

''Ay ne yapayım çok trafik vardı, anca gelebildim''

Efşan gülerek yerine oturdu. 

''Tabi canım, neyse onu boşver de ne bu kadar acil olan şey? Telefonda anlatamam dedin bu soğukta beni buralara sürükledin''

Aslı gözlerini devirdi.

''Hadi hadi dökül bakalım'' Gülümseyerek konuştu Efşan.

Aslı heyecanla konuşmaya başladı. O kadar uzun zamandır içinde tutuyordu ki bu sırrı artık patlamak üzereydi.

''Hani sana yeni bir işe girdim demiştim ya''

''Evet, şu yeni açılan hastaneyi diyorsun''

Aslı onaylarcasına başını salladı.

''Evet evet orası''

''E..ee?''

''Off bir bölmede anlatayım''

Efşan eliyle ağzının fermuarını çekiyormuş gibi yaptı.

''Ben işe başladıktan 2 hafta sonra bir kurul toplantısı yapıldı. Beni de çağırdılar bu toplantıya. Neyse ben de gittim. Toplantıya hastaneni sahibi Kerem Şanlı da katılmıştı. Ben bu adamı o zamana kadar görmemiştim tabi. Bir girdim toplantıya adam konuşma yapıyor. Öyle kalakaldım mal gibi. Efşan adamı bir görecektin karizmadan yıkılıyor.''

Aslı öyle anlatıyordu ki Efşan da istemeden heyecanlanmıştı.

''Biz bir ara bununla böyle göz göze geldik dedim öteki tarafa gidiyorum herhale, öyle bir  bakıyor ki vicdansızın oğlu.Sonra topantı bitti, tam odadan dışarı çıktım arkamdan pardon diye seslendi. Sana yemin ederim kalbim ağzımda atıyordu''

Efşan bir an atıldı.  ''Ya kızım sen bunları neden şimdi anlatıyorsun bana, manyak mısın senn!?''

''Ya tamam bir dur. Neyse ben döndüm bu bana doğru yürüyor, buyrun dedim bana mı seslendiniz''

''E.eee?''

''Sizi ilk defa görüyorum, yeni başladınız herhalde dedi. Evet dedim 2 hafta oldu. Elini uzattı Kerem Şanlı dedi. Sonra işin nasıl olduğunu,zorlanıp zorlanmadığımı falan sordu ha bir de aileler hakkında falan konuştuk.''

''Yuhh adam bildiğin uçmuş sanaa''

''Off ama varya beni göreceksin domates oldum adamın yanında''

Efşan istemsizce kahkaha atmıştı. Alının o anki yüz ifadesini anımsayabiliyordu.

''Şimdi asıl bomba geliyor hazır mısın?''

Efşan bir anda ciddileşmişti. Aslıya kulak kesildi.

''Biz bir süredir görüşüyoruz''

Efşan yudumladığı suyu bir anda dışarı doğru püskürttü

''NEE!!?''

''Sana yazıklar olsun Aslı böyle ciddi bir şeyi bu kadar uzun zaman boyunca nasıl saklarsın benden''

''Ya kızım valla başlarda adam benle dalga geçiyor, eğleniyor falan sanmıştım ama gerçekten de benimle ilgileniyormuş. Emin olana kadar sana söylemek istemedim hepsi bu.''

Efşan istemeden de olsa kırılmıştı.

''Şşş kızım valla özür dilerim ya, haklısın eşşeklik ettim biraz''

''Biraz mıı?''

Aslı gülerek cevap verdi

''Tamam tamam bildiğin eşşeklil ettim, oldu mu?''

''Hımm düşüneyim bir''

Aslı hafifçe Efşan'nın omzuna vurdu.

''Tamam affedildin''

 Bu sefer Efşan da gülümsüyordu.

''E..ee ne zaman tanıştıracaksın beni enişte beyle?''

''Yaaa''

Bu tabirin Aslının çok hoşuna gitmişti.

''Senden çok bahsettim zaten, baya tanıyor seni. Bu hafta sonu işin yoksa ayarlayayım.''

''Ben okeyim sıkıntı yok''

''Tamam o zaman. Ayy yemin ederim üzerimden koca bir yük kalktı.''

İki dost kahkahalarla sohbetlerine devam ettiler. Efşan Aslı için çok mutluydu. Hissediyordu can dostu sonunda ruh eşini bulmuştu. Başından beri biliyordu zaten Aslı'nın ondan önce evleneceğini.Bu zamana kadar hep öyle hissetmişti. 

Aslı sonunda kendi Keremini bulmuştu...