ALDANIŞ

2

Aslı'nın can dostuyla sevdiği adamı tanıştırmasının üzerinden tam 1 ay geçmişti.

Efşan Kerem'i beğenmişti. Kerem çalışkan,varlıklı,ayakları yer basan bir adamdı.

''Benim arkadaşıma da böylesi yakışır'' demişti Efşan.

Kerem ve Efşan iyi anlaşmışlardı. Hatta Kerem Efşan'ı da Adana'ya davet etmişti.

Efşan, Kerem ve ailesinin aslında Adana'da yaşadığını o zaman öğrenmişti. Aslı daha önce bundan bahsetmemişti. 

Efşan okuldan çıkmıştı. Saat 5'i gösteriyordu. Bugün bayağı yorulmuştu, bir ana önce eve gidip uzanmak istiyordu. Arabasına binmesiyle telefonu çalmıştı. Arabayı çalıştırıp telefonu açtı.Arayan Aslıydı.

''Alo?''

''Efendim Kuzu?''

''Napıyorsun kankilerin birtanesi?''

''Hayırdır Aslıcığım bir şey mi oldu?

''Yaa sen varya çok kötüsün illaki bir şey mi olmuş olması mı gerekiyor?''

''Bir şey isteyeceksin dökül bakalım''

''Kankii bu akşam Adana'ya gidiyoruz''

''Ne?''

''He valla doğru duydun''

''Kızım sen delirdin mi ne Adanası, eve gidiyorum ben yorgunluktan geberdim bir de yetmezmiş gibi özel derse gittim pestilim çıktı eve gidip zıbarıcam bir an önce''

''Efşan birtanecik kankim valla bak hadi git eve iki üç parça eşya hazırla bu hafta sonu Adana'dayız. Kerem'in ailesiyle tanışıcaz. Biricik kardeşini yalnız bırakmayacaksın orada di mi?''

''Aslıcığım sen yalnız değilsin ki kapı gibi Kerem'in var di mi? oh ne güzel işte git kayınvalidenle,kayınpederinle tanış işte.

''Bna bak güzel güzel söyleyeyim dedim olmadı. Hemen git eve eşyalarını toparla 1 saat içinde seni almaya geliyoruz.''

Telefon kapanmıştı.

''Aslı...Aslıı alooo!!''

''Ya ama ben evime gidip uyuyacakatım yaa off''

**********

Aslı ve Kerem tam saat 6'da Efşan'ın kapısındaydılar. Bir süre sonra kapıda Efşan göründü, elideki valizi sürükleyerek kapıdan çıktı. Kerem valizi eliden alıp bagaja yerleştirdi. Aslı şirinlik yaparak dostuna sıkı sıkı sarıldı. Efşan göz devirerek arabaya bindi. Aslı ve Kerem de binince havalimanına doğru yola koyuldular.

**********

Yolculuk yaklaşık 2 saat sürmüştü.Efşan yol boyu oflayıp puflamıştı. Uçakta bir türlü rahat edememişti.

Sonunda Adana'ya varabilmişlerdi. Valizleri aldıktan sonra hava limanının dışına çıkmışlardı. Dışarı çıkar çıkmaz orta yaşlı bir adam koşarak Kerem'in yanına gelmiş ''Hoşgeldin beyim'' demişti.

Bu durum Efşan'ın garibine gitmişti. Adam Kerem'e beyim diye hitap etmişti. Bozuntuya vermedi.

''Neco sen valizleri al, direk konağa gidecez''

''Tamamdır beyim,buyurun siz''

Neco siyah bir rage roverın kapısını açmıştı. Bu sefer kızlar arkaya oturmuş,Kerem Neco'nun yanına oturmuştu.

Yarım saat süren yolculuktan sonra konağa varmışlardı.

Efşan Kerem'in bir konakta yaşadığını bilmiyordu. Karşısındaki manzarayı görünce neredeyse küçük dilini yutacaktı. Aslı da şaşırmıştı. Konak gerçekten de devasaydı.

Neco, kızların kapısını açtı. 

''Şanlı'lar konağına hoş geldiniz hanımlar.''

''Hoş bulduk o zaman'' gülümseyerek karşılık verdi Aslı.

''Hadi bekletmeyelim bizimkileri, buyurun''

Hep birlikte içeri girdiler.

**********

Efşan o konakta bir sülalenin yaşadığını düşünmüştü ama beklediği gibi olmamıştı. Konak 2 kısımdan yani iki ayrı evden oluşuyordu. İlkinde Kerem'in anne ve babası, 1 kız kardeşi ve 1 erkek kardeşi kalıyordu diğer kısmında ise Kerem'in tek Amcası, amcasının eşi ve üç kuzeni kalıyordu. Genel olarak hepsi iyi insanlardı, Aslı'yı çok sevmişlerdi. El üstünde tutuyorlardı gelinlerini. Kayınvalidesi hele, gelininin üzerine titremişti. Konağa vardıklarında saat çok geç olduğundan kızları çok lafa tutmamışlar,dinlensinler diye odalarını hazırlatmışlardı. Konakta çok fazla boş oda vardı ama hepsinin içi döşeliydi. Aslı ve Efşan'a iki ayrı oda vermişlerdi. Kızlar otele gitmek için ne kadar diretmiş olsalar da hiç kimse gitmelerine izin vermemişti. 

Efşan Aslı'ya iyi geceler dedikten sonra odasına geçmişti. O kadar yorgundu ki, yatağa yattığı an uykuya dalmıştı.

***********