A1906-Z2708 (Are you real?)

3.

Ośrodek psychiatryczny w Rockland 140 Old Orangeburg Rd Orangeburg, Nowy Jork Czerwiec 19, 20XX

Do najpodlejszego stworzenia na tym świecie,

Tae, jesteś złem wcielonym. Wiedziałeś, że chcę przeczytać 'One Punch Man', a i tak mi to zaspojlerowałeś. Nawet nie waż się sam obejrzeć anime, mamy obejrzeć je razem, kiedy tylko stąd wyjdę, zrozumiano?
Dzisiaj obudziłem się wymiotując. Tabletki które dał mi Seokjin, wcale nie pomagają. Czuję się, jakbym umierał. Cieszę się, że nigdy nie wyszedłeś ze mną, po to, żeby się napić. Nie chcę, żebyś tego doświadczył. Powinienem był cię słuchać, kiedy mówiłeś, żebym przestał, ale jestem, kurwa, głupi. Teraz, jest już za późno. Teraz mam to, na co zasługuję.

Tak czy siak, miałem pierwszą terapię razem z moim psychologiem Seokjinem oraz moim psychiatrą Namjoonem. Naprawdę jest kochany i jeżeli nie byłby ubrany w kitel lekarski, nawet nie pozanłbyś, że jest doktorem. Ma srebrne włosy i słodkie dołeczki. Nie czułem się wtedy, jakbym był na terapii. Czułem się, jak na spotkaniu ze znajomymi. Po sesji Hosoek powiedział mi, że zachowują się tak, tylko przy Yoongim, więc muszą mnie naprawdę lubić. Sposób w jaki rozmawiają jest bardzo słodki. Kłócą się dla zabawy, co jest śmieszne. Dopóki Namjoon nie przepisał mi leków (Fluoxtine i Campral na moją depresję, fobię społeczną oraz alkoholizm), nie pamiętałem, że jestem na terapii. Kiedy wychodziłem z gabinetu, zobaczyłem coś pięknego. Pocałowali się.
Chyba myśleli, że ich nie widzę. Pocałowali się i to było bardzo słodkie. Teraz jestem pewny, że nie będą oceniać mnie przez moją orientację seksualną.

Teraz, przenieśmy się do tej smutnej części (tak, takowa istnieje). Byliśmy na sesji grupowej i tego dnia Yoongi wyglądał na bardzo zdenerwowanego i dużo się rozglądał, tak, jakby czegoś szukał. Zostało mało czasu do końca sesji, kiedy on zapytał pielęgniarki, dlaczego była tu Crystal. Najdziwniejsze jest to, że w całym szpitalu nie ma nikogo o imieniu Crystal i pielęgniarka o tym wiedziała, więc próbowała powiedzieć mu o tym, ale skończyło się tak, że zaczął tylko bardziej panikować. Wstał i zaczął cofać się, wciąż powtarzając 'nie powinnaś tu być' i 'zostaw mnie'. Pielęgniarka kazała nam się rozejść, ale dobrze wiesz, że ja się nie posłuchałem. Schowałem sie za drzwiami. Widziałem pielęgniarkę oraz ochroniarzy, którzy przyszpilili go do podłogi, a potem mu coś wstrzyknęli. To był zły pomysł i zaczął panikować jeszcze bardziej. Zaczął płakać i wołać Demiana i Evę, żeby mu pomogli (znowu, nie było nikogo, kto miał tak na imię). Uspokoił się dopiero wtedy, kiedy Hoseok wstrzyknął mu środek uspokajający, a następnie zaczął krzyczeć na innych, że następnym razem, mają być bardziej ostrożni, ponieważ niektóre leki tylko pogarszają stan Yoongiego. Następnie podniósł Yongiego i zaczęli iść w moją stronę.

Po tym wszystkim, oczywiście zacząłem uciekać, ale Hoseok mnie zobaczył i zapukał do moich drzwi i poprosił, żebym pomógł mu położyć Yoongiego na łóżku. Następnie poszliśmy do mojego pokoju, gdzie Hoseok rzucił nas na moje łóżko i zaczął mnie tulić.

Potem powiedział mi o Yoongim.

Biedny chłopak miał tylko cztery lata, kiedy powiedział swoim rodzicom o jego 'przyjaciołach'. Pochodzi z bogatej rodziny i jego rodzice mogli posłać go na terapię, ale zamiast tego, zostawili go z tym samego, aż do momentu kiedy miał siedem lat. Wtedy, zmagał się z bardzo silną fobia społeczną, odizolował się od wszystkich, miał długie epizody choroby i krzywdził się każdego dnia. Zabrali go do psychologa. Do taty Seokjina.

Została u niego zdiagnozowna schizofrenia kiedy miał osiem lat. Od tego czasu bardzo często bywał w szpitalu psychiatrycznym. Widział bardzo dużo lekarzy. Brał dużo leków. Mimo to, wciąż nic mu nie pomagało.

Niektóre leki pozwalały pozbyć mu się tylko niektórych objawów, ale nic nie pomagało pozbyć się wszystkiego. Jego rodzice przestali się nim interesować i tylko jego brat czasami przychodzi go odwiedzać. Przynajmniej pracownicy placówki są dla niego mili, co pomaga złagodzić jego objawy. Dodając do tego te leki, które bierze teraz, nie ma już halucynacji, które go "krzywdą", chociaż czasami pojawiają się znikąd, tak jak dzisiaj Crystal.

Więc, podsumowując, mały, słodki Yoongi, zmaga się z jedną z najgorszych chorób psychicznych i naprawdę chcę mu pomóc. Może nie mam możliwości, ale nie szkodzi spróbować, prawda? Potem ci powiem, jak mi poszło.

To już chyba wszystko na dzisiaj. Wciąż jem za dużo i przez to się martwię, ale powoli się do tego przyzwyczajam i nie czuję się już tak źle, jak wczoraj. W sobotę znowu powiem Ci, jak będę się czuł. Teraz muszę kończyć, ponieważ jestem trochę zmęczony. Może to z powodu leków, ale nie jestem pewny.
Dziękuję Ci za wszystko, Tae, to, że wciąż do mnie piszesz naprawdę dużo dla mnie znaczy.

Kocham cię.

- Jimin
≧('▽｀)≦

P.S: Jesteś okropny. Najpierw Timmy a teraz Braxton? Gdzie ty w ogóle słyszałeś te imiona? Jeżeli nie wymyślisz lepszego imienia, nazwę go Jacob Smith. czyli tak jak nienawidzisz.

___________

Przepraszam za taką długo przerwę ;((