İş arkadaşlarından yalnızca Onur'u seviyordu Ares. Ofise geldiginde herkes kendi işine bakıyordu. Tek başına oturan Onur'un yanına gidip:
-"Günaydın" dedi
Cevap alamamıştı. "Duymadı galiba." diye düşündü. Kendi yerine gitti. Bilgisayarını açtı. Önce içinden Skype'a girmek geldi. Ona yazmayı çok istiyordu. Lakin bu saatten sonra anlamsız olacağını düşünüyordu. Biraz oyun oynamak istiyordu fakat içinden gelmiyordu, önceden sürekli oyun yüzünden tartışırlardı. Yine onu hatırlamıştı. Hatırlamak istemediği için mi böyle oluyordu? Eline evde bulduğu tel tokayı aldı. Böylesine güçlü bir bedeni, bu denli ufacık bir toka, nasıl yorabilirdi? Onu seviyordu ve özlüyordu. Ama ona gitmemesi gerektiğini biliyordu. Tel tokayı masasına geri bırakıp, bilgisayarını kapattı. Kitap okumak onu rahatlatırdı. Kitabını eline aldı. Umut Sarıkaya okumayı severdi, onun yazdığı samimi yazılarda kendini bulurdu.
*Umut Sarıkaya - Benim de Söyleyeceklerim Var*
Kitapta yazılanları okurken biraz kafası dağılmıştı. *Zira o an anladım ki o bir cnbc-e ben ise Flaş Tv'ydim. O "Ustalara Saygı Kuşağı" ben ise "Türkü Bacı" programıydım.* bu cümleyi okurken güldü, ama aslında bu cümleyi yaşadığını fark etti. Daha sonra kitap okumayı bırakıp işlerini yapmaya koyuldu.
**********************
İş çıkışı, bedeni hiç olmadığı kadar yorgundu. Durakta otobüs beklerken, bacağında bir şey hissetti. Ufacık bir kedi, sevgi beklercesine Ares'e yaklaşmıştı. Ares eğilip kedinin başını okşadı. Hayatı boyunca kedilere imrenmişti. Yer, içer, sıçar, gün boyunca hiç çalışmamalarına rağmen sürekli uyurlardı. Bu hayat çok istenilesi bir hayattı, ama zeki denilen insanlar yerine, kediler kapmıştı. Bu düşünceler içindeyken otobüs geldi. Otobüste oturacak yer yoktu, arka taraftaki üçlü koltuğa baktığında, o mavi saçlı kız yine oradaydı.
"Kimdi bu kız? Ve neden sürekli karşısına çıkıyordu?" Ares bu kızın kim olduğunu bulmak istiyordu. Fakat öylece peşine takılamazdı. Bu kızda farklı bir şey vardı. Daha sonra bu fikir çok aptalca geldi, böylece aklından çıkardı.
