bir cennete sığındığını düşünürken
ve gülerken geceleri cennetiyle
çünkü cenneti sanarken cehennemi
gözleri kapanırdı
bir geceye ihtiyacı varken
anlamak için
her şey bir geceye bağlıyken
karanlık örterken gözlerini
ve fısıldarken mutlulukla
sözleri kesilmeden
sevgisi tükenmeden
kendini sevemeden
karanlık, ateşi görmeyi engellerken
elleri uzanırdı ufuğa
ve gülerdi geceleri
fark etmemişken bile
hissederdi
hissederken ve bilmediği için gülebilirken
fark etmeye yakındı
fark etti karanlığın ardını
ve bir ses yankılandı
fısıldadı,
'ama artık bu cehennemden kurtulmam gerek
senin cehenneminden
kalbim yaralı olsa bile
çıkmam gerek'
çünkü gözleri cennet sanarken olduğu yeri
cehennemin göbeğindeydi
