pazar akşamları ayrı bir acır canım
yorulduğum asfaltın altındaki bir mezarım
bağırışlarınızın ayrılmayan parçasındayım
ve kırık dökük bir...
öyle işte
pazartesileri senden daha da uzaktayım
yalnızlığın bulunduğu yolların yazarıyım
içten içe kimsesizlik abidesiyim
ve hep ağlarım...
öyle işte
salı günleri vurur ağır sancısı migrenimin
biraz toparlamaya çalışırım
ama farkındayım nefes almayı unuttuğumun
ve bir de...
öyle işte
çarşambaları benim lanetimdir resmen
sanki en azılı suçların günüdür
sanki çarşamba günü gelmişimdir dünyaya
ve yine de...
öyle işte
perşembeleri biraz daha sakinleşirim
kırıklıklar batar içime yine de
susar, unutmaya çalışırım
ve kayıptır o...
öyle işte
cuma sabahları kavgaları daha çok duyarım
gözlerimden yaşlar akarken beklerim sevilmeyi
kalbim kan ağlarken öğrenirim hiç sevilmediğimi
ve bazen...
öyle işte
cumartesilerde en çok seni anarım
saçlarım uçuşur daha sıkı bağlarım
sonra biraz kafama eser belki bir sigara yakarım
ve üstüne üstelik...
öyle işte
