Bądź Moim Aniołem

Rozdział III | "Nie mogę.. Aaron, nie mogę."

Spałam długo, za długo. Chciałam nieco odespać może.. ostatnie dni bardzo źle sypiam, krótko, płytko i... dziś czujnie. Gdyby Aaron wszedł mi do pokoju, mogłabym się od razu obudzić.

Wstałam i przeciągnęłam się. Wyszłam do kuchni, a widok jaki zastałam aż mnie zmroził. Byłam ubrana w zbyt dużą koszulkę, którą kiedyś zabrałam byłemu, a do tego na tyłku normalne majteczki. Miałam tylko nadzieję, że nie zauważy mojego tyłka za bardzo. Chłopak sam nie był lepszy. Stał na samych bokserkach i robił jajecznicę. Sama się zdziwiłam, że chłopak stoi w mojej kuchni i to jeszcze prawie nagi.

- No hej - spojrzał na mnie.

Speszyłam się nieco, a na mojej twarzy pojawiły się delikatne rumieńce.

- Cz-Cześć. Nie spodziewałam się ciebie w kuchni. - stwierdziłam wzdychając.

Spojrzał na mnie i zaśmiał się.

- Może nie jestem kucharzem pierwszej klasy, ale pewnie ci zasmakuje. Znaczy... tak myślę. - chłopak nieco skrzywił się na twarzy chyba z racji tego, że bał się trochę tego, jak będzie mi smakowało.
- No to daj to co robisz, to zjem i powiem ci czy dobrze robisz. - zaśmiałam się nieco.
- Niech ci będzie. - uśmiechnął się do mnie i kończył przygotowywanie tego, co gotował.

Gdy tylko wyłożył posiłek na dwa talerze, od razu zaciągnęłam się zapachem, który mówił mi, że może być pyszne. Zrobił nam jajecznicę z cebulą. Pamiętam jak zawsze prosiłam mamę, to robiła mi ją i była mega słodka, a przede wszystkim dobra. Podał mi jeden talerz, były na nim dwa kawałki chleba i właśnie ta jajecznica. Po niedługim czasie i na moim jak i na jego talerzu niczego już nie było. Ogólnie nie jadłam zbyt wiele, ale jakoś tak... jego jedzenie było nawet smaczne, a przede wszystkim zjadliwe, co mnie trochę ucieszyło, bo jednak nie każdy chłopak potrafił gotować, a co dopiero zrobić mi taką dobrą jajecznicę.

- Grzebałeś mi po szafach...
- Wybacz, to nie było zamierzone heh, ale widzę, że smakowało. - zaśmiał się.
- Oczywiście, że smakowało! Nikt mi nigdy takiej jajecznicy nie robił! No... oprócz mamy... - nieco posmutniałam.

Ten temat był dla mnie wrażliwy, bardzo. Rodzice już w tym wieku w jakkm jestem zostają mnie na bardzo długo samą sobie. Nie mam nawet co zwracać się o pomoc do rodziny, bo albo to mieszkają daleko stąd, albo jesteśmy z nimi w konflikcie.

- Wszystko okej? - wyrwał mnie z zamyślenia chłopak.
- Tak, spokojnie.. - powiedziałam lekko łamiącym się głosem.

Wstał z miejsca i przytulił mnie. Z perspektywy innego czlowieka byłoby to dziwne na pewno. Dwie pół nagie osoby tulace się do siebie. Dla mnie wiele to dawało.. czułam w końcu wsparcie, jakiego nie czułam już od długiego czasu.

- Dzięki.. - mruknęłam w jego ramię i przytuliłam mocniej do siebie.

Co teraz czułam? Żal do rodziców, którzy nie umieją ze mną wcale rozmawiać i miałam ochotę tylko zaszyć sama w swoim pokoju.

- Wszystko w porządku? - spojrzał na mnie z taką jakby troską i zapytał mnie jeszcze raz.
- Tak, jest już dobrze. - odpowiedziałam cicho.

Poczułam się niezręcznie, gdy jego dłonie wylądowały na moim tyłku. Nie miałam nawet chwili do powiedzenia niczego, bo zaczął mnie całować i próbował wepchnąć swój język do mojej buzi. Dałam mu to zrobić i nieco odwzajemniłam to co robił. Spodobało mi się przez moment, że jestem pożądana przez kogoś. Dawno tego nie czułam i chciałam poczuć. Podniósł mnie, a ja oplotłam go nogami w pasie, jednak gdy tylko posadził mnie na blacie, nieco go odetchnęłam.

- Nie mogę.. Aaron, nie mogę. - spuściłam wzrok w dół i schowałam twarz w dłoniach.

Przybliżył się do mnie i szepnął mi na ucho.

- Spokojnie.. nikt się nie dowie. Nie powiem nikomu. - uśmiechnął się do mnie.

Podniosłam wzrok na niego i pokręciłem głową. Nie chciałam tego na razie. Z resztą, nie widziałam się w takiej roli. Westchnęłam i spojrzałam na niego.

- Idziemy dziś do tego sklepu? - zapytałam szybko zmieniając temat.
- Taa.. idziemy, a raczej jedziemy. Przywiozę Cię swoim autem. - zaśmiał się cicho.

Nie widziałam, żeby okazywał jakąkolwiek skruche po tym co zrobił, a raczej chciał zrobić. Zeszłam z blatu i stanęłam na nogi. Chciałam iść do siebie ubrać się, ale chłopak zatrzymał mnie i przytulił.

- Wybacz Kate... pociągasz mnie.
- Nie szkodzi.

Przyzwyczaiłam się do tego, że ktoś mnie chce, porząda.

- Pójdę się ubrać i umyć. - spojrzałam na niego. - Mógłbyś posprzątać? - zapytałam szybko.
- Sprzątane. - puścił mi oczko i puścił mnie ze swojego uścisku.

Wyszłam do łazienki. Nie zajęło mi to długo. Umyłam się, ubrałam, upięłam włosy w licznego koka i wyszłam z łazienki. Poszłam do pokoju, gdzie spał chłopak. Siedział obecnie na łóżku i patrzył gdzieś w ścianę. Weszłam do pomieszczenia i usiadłam koło niego, kładąc rękę na jego kolanie.

- Idziemy? - uśmiechnęłam się i pogłaskałam jego kolano.
- Tak, chodźmy. - nie brzmiał tak samo. Coś musiało się stać jak się myłam.
- Stało się coś? - zapytałam po chwili ciszy.
- Nie. Chodźmy, po prostu chodźmy. - uśmiechnął się do mnie i wstał.

Wstałam za nim. Wyszliśmy z mojego domu, a ja zamknęłam drzwi. Najpierw pokierował nas do swojego auta. Nie sądziłam, że taki prosty chłopak jak on może mieć jedno z moich ulubionych aut. Był nim Ford Mustang, bodajże piątej generacji. Otworzył mi drzwi, a ja wsiadłam do środka. Zamknął je od razu i wsiadł za kółko.

- Po prostu wow! - rozejrzałam się szybko.

W środku był ładny. Nie powiem, ale auto podobało mi się! Podjarka na maxa! Ruszył i pojechaliśmy do centrum handlowego.

---

869 słów

Może nie tysiąc, ale zawsze coś hah