Bądź Moim Aniołem

Rozdział VI | "Zacznijmy od początku. Wszystko."

Dojechaliśmy po jakimś czasie do centrum handlowego. Kilka razy zdarzyło mu się położyć dłoń na moim kolanie, ale to nic. Znaczy... tak mi się wydawało.
Po niedługim czasie, byliśmy w centrum handlowym.

Czemu mi się tak cholernie podoba...

Wyszliśmy z auta i zapytał mnie od razu.

- Gdzie idziemy najpierw? Postawię ci wszystko... - mówił z uśmiechem na twarzy.

Lubiłam ten widok, chyba był szczęśliwy,  będąc przy mnie. Tylko czemu w szkole taki nie jest...

- Kate? - złapał mnie za ramię.

Zamyśliłam się.. No co ja na to mogę.

- A.. tak, wybacz. Wyobraźnia za bardzo mnie poniosła - zaśmiałam się. - Najpierw ciuszki, potem resztę ogarniemy. - przygryzłam nieco dolną warge i poszliśmy w kierunku wejścia.

Nie będę wam mówiła co dokładnie robiliśmy w ciuchlandzie.. to nudne. Sama to wiem, bo jednak jak ktoś opowiada, że chodził tu i tam i oglądał tyle rzeczy.. no to staje się nudne. Jednak krótko streszcze. Przymierzyłam kilka koszulek jak i bluz. Wszystko mi się tak cholernie podobało, ale nie naciągnęłam go za bardzo. Kupił mi 2 koszulki, jedną polo, a drugą zwykłą do tego ładną pomarańczową bluzę z napisem. Śmialiśmy się i generalnie głupawka nas wciągnęła troszkę. Po tym całym czasie chłopak zaproponował pójście na fast food'a, a ja zgodziłam się. Dawno nie byłam w maku, w kfc, czy innym takim miejscu. Zaproponował, że pójdzie po jedzenie, więc poprosiłam go o to co lubię. Chciałam go trochę sprawdzić i zobaczyć jak dobrze mnie zna. Trzymaliśmy się może z dala od siebie przez pewien okres czasu, jednak nie zmienia to, że znowu "wracamy" do siebie.. no tak jakby. Po niedługiej chwili wrócił do mnie z tacką pełną jedzenia.

- Widzę, że wiesz co dobre.

Uśmiechnęłam się do niego, a ten odwzajemnił mój gest i usiadł przy stoliku dosłownie obok mnie. Poczułam jak moje serce zaczęło bić nieco szybciej.

- Kate? - powiedział nieśmiało w moją stronę.
- Słucham?
- Zacznijmy od początku. Wszystko. Zapomnijmy o tym, co było kiedyś.

Podniosłam na niego wzrok i westchnęłam. Ta decyzja nie jest dla mnie łatwa. Miałabym wszystko zapomnieć. Zapomnieć to co się działo kilka miesięcy temu. Jak zostałam wyśmiana przez niego i jego znajomych.

- Aaron. Ja nie wiem. Chciałabym, żeby nie wydarzyło się to, co się wydarzyło. To był twój.. właściwie to wasz błąd.
- Kate, proszę. Zmienię się. Znaczy.. zmieniłem. Na lepsze.
- Pokaż mi to. Udowodnij.
- Cały czas ci udowadniam. Jestem z Tobą. Tu i teraz, cały czas.
- Tak.. dobrze, masz rację. Niech ci będzie.
- Czyli możemy zacząć od nowa?
- Tak Aaron. - westchnęłam cicho i uśmiechnęłam się delikatnie do niego.
- Cieszę się. No to smacznego.

Zaczęliśmy jeść swoje jedzenie. W międzyczasie jeszcze rozmawialiśmy o tym, co się między nami działo. Powoli atmosfera schodziła z tonu. W sumie było mi lepiej, że mogliśmy porozmawiać zamiast siedzieć cicho i bez żadnego słowa. Chwila minęła i już byliśmy po jedzeniu.

---

499 słów

W sumie nieco krótko rozdział, ale niech taki zostanie. Niedługo będę pisać (możliwe), że kolejne.