I've always wished to have a coma to end my suffering. A coma and an amnesia.
"Tulong!!! Yung dalaga!!! Tulong! Tumawag kayo ng ambulansya bilis!"
And I think, my wish came true.
FOUR MONTHS AGO
"Ang bagay sayo mamatay! Wala kang silbing tao"
"Ba't wala kang respeto?!"
"Tumahimik ka, kung kailangan mo ng respeto, earn it!"
"Tignan mo 'to! Kuya mo yang kausap mo, hayop ka!"
"SHUT THE FCK UP BITCH! DI KO KASALANAN KUNG BA'T GANITO AKO! SAN BA AKO NAGMANA? DIBA SA'YO?!"
Nakita kong pinulot ni inay ang walis namin at akmang hambalusin ako nang pumagitan sa amin si ate.
"Ma! Kung ako tatanungin mo! Kasalanan din nmn yan ni Neo! He's jokes have crossed the line! Nakita din ni Ailyn kung paanong di ako nirerespeto ng gagong yan! Kaya wag mo siya----"
*paaak*
Isang malutong na sampal ang natanggap ni ate mula kay inay. Sinamaan ko ng tingin silang dalawa ni inay at kuya. Ngunit hindi lng hanggang sa sampal.
"Potang pamamahay 'to!!!!!" nakahandusay sa sahig si ate at naka dagan nmn si inay sa kaniya habang sinakal sa leeg si ate.
I saw how my sister's color run dried. Namamaga na din ang kaniyang mukha habang namutla nmn ang kaniyang mga labi. She was struggling to break free as she gasp for air and gripping the hands of the killer. Ngunit kitang kita sa mata ni inay na handa niyang patayin ang kaniyang nakababatang anak dahil lng sa sinaktan ang kaniyang paboritong anak na hayop.
Things were escalated that was the last time I disrespect them.
PRESENT TIME
"Oi uuwi ka na ba?"
"Naghintay na sundo ko weh."
"Sana all!" tumawa nmn kami habang naglalakad patungo sa gate.
"Oi pasabi sa kuya mo i lab u hahaha!" inirapan ko siya habang pabirong siniko ang kaniyang tagiliran. Not gonna lie, my brother is handsome. Sikat amp.
Months have passed by since the death of my sister. Caused of never waking up again after she fell asleep from the day we had a huge fight against mom and our brother. From that day on, I restrain myself from talking back no matter how hard it is for me to endure all the pain they've blame me for.
As for my brother, his jokes have gone too far this time. Much worse than the last time my sister was around. I mean, she was the victim of his fucked-up jokes and was always messing with her. Saying mean things to her like how dumb or a pathetic jobless-person she was. Pero ngayong ako nlng mag-isa, walang lumalaban para sa akin, standing on my own will, blaming myself on the death of my sister, enduring their shitty mischief and dishearten my will on moving forward to my life. I feel like I don't belong to this family. Their making my life worse!
Kung nagkasala si kuya sa akin, tatawanan lng ni inay, kahit sobrang sakit na, kahit yung puso ko parang tinutusok ng karayom, kahit na gusto ko nang sumigaw at umiyak nang tama na, kahit na yung lalamunan ko parang may gustong lumabas na hibik! Pagtawanan lng ni inay, wala mn lng siyang paki na nasasaktan na yung bunso niya. I've endure it all!
Tiniis ko ang hirap at sakit! Tiniis kong di umiyak at lumaban lng! Kahit na pag ako nagkasala kay kuya ako pa yung papagalitan at di kakausapin sa isang araw, tatlong araw, isang linggo, isang buwan. Alam mo yung feeling nang di pinapansin ng sarili mong pamilya? Kapag may urgent needs ka, walang may paki sa kailangan mo? Dahil sa kasalanan mo?!
![](https://img.wattpad.com/cover/90552278-288-k571647.jpg)
BINABASA MO ANG
Short Stories
Truyện NgắnShort stories 'to, halos fantasy story na may halong romance ang gagawin kong story. Minsan lang ang ordinary romance na comedy. So yeah, short story. Wanted: Patient readers for waiting updates.