(scroll down for unicode version)
ေပ်ာ္သြားဟန္ မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္သြားေအာင္ ျပဳံးသြားေတာ့ Jonginလည္း သေဘာတက် လိုက္ရယ္မိစဥ္ ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ မီးခိုးေငြ႕အခ်ိဳ႕။
ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းထူေတြကို ေယာင္ယမ္းကာ စမ္းေနမိတုန္းမွာပဲ Oh Sehunက ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့ၿပီ။
ရွက္အမ္းအမ္းျဖစ္တဲ့စိတ္နဲ႔ အိပ္ရာဝင္သြားခဲ့တဲ့Jongin... Sehunကသူ႔အိမ္လိပ္စာဘယ္လိုသိသလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားခဲ့မိပါ။
######################
မနက္ေက်ာင္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕တဲ့ အဲ့ဒီလူသား...။ Jonginမ်က္ႏွာေတြပူတက္လာၿပီး ေရွာင္ဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ဘာမွမထူးပါ။ Sehunက သူနဲ႔တစ္ခန္းထဲေလ..။
"အိပ္ေရးဝပုံဘဲ Jongin.."
သူက ဘာမွမျဖစ္သလို စကားစလာသည္။ ညတုန္းကလို ဂ်စ္ကန္ကန္႐ုပ္လည္း မေပါက္ေနဘဲ စံျပေက်ာင္းသားေလးလို ျဖဴစင္ေနျပန္သည္။
"မဝပါဘူး... ညကေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္..အယ္..!"
ကိုယ္ကကိုယ့္အေတြးကို ကိုယ္သိလို႔ ရပ္လိုက္ေပမယ့္ Sehunကေတာ့ အင္မတန္ စိတ္ပူသြားပုံေပၚသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..?! ဂိမ္းလည္းမေဆာ့ျဖစ္ဘူးမလား ညကေလ..!"
"ဂိမ္းေၾကာင့္မဟုတ္--"
"ဒါဆို..? ငါ့ေၾကာင့္လား..?"
"အဟြတ္!"
ေခ်ာင္းထဆိုးတဲ့ Jonginကို Sehunက ေဘးကေန ခပ္ေငးေငးေလး ၾကည့္ေနသည္။ ဒီေကာင္..! ဘာလဲ..! သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ မွားၿပီး ငါ့ကိုနမ္းတာပဲ ျဖစ္မွာပါ..!။ သူဒါကိုေတာင္းပန္မလို႔ဘဲ ျဖစ္ရမယ္..။
"အဟမ္း အဟမ္း..! ဟုတ္တယ္.. မင္းေၾကာင့္ေလ..."
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္... ေနာက္ဆိုရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနရင္း မနမ္းေတာ့ဘူးေလ ေနာ္..! မဟုတ္ဘူး.. မင္းေရွ႕မွာပါ ေဆးလိပ္မေသာက္ေတာ့ဘူး... ညက ထိုင္ေနတုန္းကို ငါ့ဆီကအေငြ႕ေတြမရွူမိေအာင္ အသက္ေအာင့္ထားတာ သိသားပဲ..! အာ... ရွုပ္ပါတယ္... ေဆးလိပ္ပါျဖတ္လိုက္ေတာ့မယ္... ဒါဆို အနံ႔လုံးဝရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...။ ေနာ္.. ! ဟုတ္တယ္... ဒါအေကာင္းဆုံးပဲ... ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္..!"
