The one you Hate,the one you Love <3

Chapter 11

Hindi ko talaga maimagine sarili ko magpeperform sa maraming tao. Bat kasi ako pa? Andami namang iba diyan na mas capable at mas magaling kumanta sakin. Panu kung mapahiya lang ako? Panu kung hindi maging successful yun ng dahil sakin? Panu kung???? Haaaaisxt! Gulong gulo na ko. Kaya mas pinili ko munang mapag-isa. Ang loner no!

Itxt ko nga si JC. Baka matulungan niya ko. At pampalipas oras na rin kahit papaano. Habang ito, Maraming gumugulo sa isipan ko.

To Jc: HI :) Kamusta ka na?

Baka hindi to magreply. Baka busy. Saka matagal ko na din tong hindi tinitxt. Sana naman hindi siya galit. Bahala na nga.

Andami namang naglalaro ngayon sa may Oval. Parang mga wala silang problema. Easy easy lang. I wanted to be like them. Pero I'm stuck in this situation. tsk!

Vibraaaaaate****

1 message recieve!

From JC: Oh! Bat ka nagtxt?

Hala! Grabeee. Galit ba to sakin? Anung ginawa ko? Wala naman ako natatandaang nagawa ko ah. Bipolar talaga tong taong to kahit kailan. Kailangan lang ata suyuin para magiba ang mood. Matripan nga. ^___________^

To JC: Wala lang. Namiss lang kita katxt. :)))

--Message Sent--

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! Laughtrip talaga ako dun. Ambaduy nung ginawa ko. Sweet sweet effect. Sakit ng tyan ko kakatawa.

Naghintay pa ko ng ilang oras.

HANGGANG SA???

HANGGANG SA???

Alah! Nakatulog pala ko dito sa may Oval. Nakatulog ako kakahintay sa reply nung mokong na yun. Hala, Anung gagawin ko? Madilim na. Alam ko sa lagay na to sarado na ang school. Its already late. I need to go home. Baka hinahanap na ko samin. At saka nakakatakot dito. Waaaaaaah! So Creepy! Yung feeling na any minute lalapain ka ng manananggal. Ayyyyyy, AYOKO NA!

Panu kung itxt ko nalang kaya sina Angel para sunduin ako. Kaso hindi magandang idea. Lowbat na phone ko. Feeling ko I need to wait here until mag-umaga. Anubanemenkaseyen. tsk!

I dont know what to do! Basta ang alam ko lang kailangan kong umuwi. I hope someone has also stuck in my situation. Para atleast nay kasama ako. O kaya someone intend to rescue me. Parang si Superman O Batman lang. Hindi ko kayang magtagal dito. Someone! PLEASE!

SAVE ME!

>___________< - Yanna

Umiiyak na ko. Im so scared. Its very dark. Wala nang masyadong ilaw kasi sara na ang school. I have an idea. Anu kaya kung sumigaw ako ng tulong. Kasi kung magmumukmok ako dito hanggang umaga at hindi maghahanap ng tulong malamang walang mangyayari. Kaya kahit madilim naglalakad lakad ako sa school. Baka sakaling may tao.

TULONG!

TULONG!

TULONG! - (Sigaw ko)

Anybody there??? *(Sana naman may tao. Please! Bear with me Lord)** Sobbing

Napagod na ko kakalakad. Halos malibot ko na yung school pero wala akong mahanap na tao. Kaya pumasok nalang muna ko sa isang classroom. Nakakatakot, pero I have no choice. Pagod na pagod na ko. At the same time gutom. >_____________<

Nakakatakot talaga. Parang may gumagalaw kasi. Hindi ko alam kung anu. Kaya nilakasan ko nalang ang loob ko. Lalapit na sana ako kung saan yung may gumagalaw. Nang biglang????