Can You Blame Me?

4

Bagsak ako sa kama pagkadating ko dito sa bahay. Masakit ang ulo ko at parang masusuka ako. Pinilit ko talagang magdrive kahit na medjo nahihilo ako. Ayokong magstay ng matagal sa bahay ni Bryan dahil isa syang kasalanan.

Yes, isang malaking kasalanan. Gwapo naman kasi talaga si Bryan at hindi ko maiikaila na mas pogi sya kay Gio. Magkasing laki din ang katawan nila at pareho lang naman silang maputi pero mas malakas ang dating Bryan.

Tinapik-tapik ko ang pisngi ko kasi ano bang nangyayari sakin? Bakit pinagkukumpara ko ang magkaibigan na 'yon gayong asawa ko si Gio?

Nababaliw na ata ako. Kasalanan to ni Gio e! Hindi ako magkakaganito kung hindi nya ako niloloko.

Kasalanan nya ang lahat!

"Tito Bryan!" Napabangon ako sa pagkakahiga when I heard that cheerful voice of my son. And did I heard it right? Si Bryan talaga ang tinawag nya?

Kasunod 'non ay ang mapang-akit na tawa ni Bryan at kahit hindi ko masyadong narinig ang sinabi nya, alam kong kausap nya na ang anak ko.

Mapang-akit talaga Gem? Napangiwi ako.

"Hon." Napalingon ako sa pinto, si Gio. Nakangiti sya sakin na akala mo hindi ko alam na niloloko nya ako. "Bryan's with me. I invited him to have dinner with us, matagal tagal ko na rin kasi syang hindi nakakausap. Pumayag sya and he's requesting your adobo." Lumapit pa 'to sakin at hinimas-himas ang hita ko.

Adobo ko? Parang ang laswa naman pakinggan o ako lang talaga ang malisyosa?

Nag-init ang pakiramdam ko when I felt a small kisses on my nape. Si Gio ang gumagawa 'non pero mukha ni Bryan ang nakikita ko. Ang halik na dapat ay sa aking leeg ay sinalubong ko. Mapusok ko syang hinalikan, hanggang sa lumalim at napahiga na ako sa kama.

Mabilis na tumayo c Gio para ilock ang pinto. He discarded his clothes and so are mine nang makalapit ulit sakin. It's Gio pero hindi ko talaga maiwasan na isipin si Bryan.

Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin but at least, it's still my husbands body I'm having sex with. 'Yon nga lang ibang lalaki ang nakikita ko, mali pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.

...

"Ang sarap talaga ng adobo mo Gem." Masayang saad ni Bryan at sumubo ulit ng kanin at ulam. Kumindat pa 'to sakin.

Muntik na akong masamid. Ang laswa talaga ng dating sakin, kung nilagyan man lang sana nya ng nilutong adobo mo, nag-iinit tuloy ako.

"Salamat. Sinasarapan ko talaga para hanaphanapin mo." Tugon ko dito na nakapagpalis ng ngiti nito at napainom sya ng tubig.

Napangisi naman ako sa loob ko.

"Kaya nga niyaya kita dito dahil matagal tagal na rin 'nong huli mong natikman ang luto ni Misis." Hirit ni Gio na halatang hindi aware sa palitan ng salita namin Bryan na may laman.

Nabaling dito ang tingin ni Bryan at tumango. Nagsimula na rin silang mag-usap tungkol sa trabaho kaya si Eli na lang ang inintindi ko sa pagkain.

...

Bumangon ako mula sa tabi ni Eli, gaya ng nakagawian, tinabihan ko sya para patulugin. Sina Gio at Bryan naman ay nag-iinom kanina nang iwan ko baba after eating dinner.

"I love you." I said while looking at my sons angelic face. Hinalikan ko sya sa pisngi at bumaba sa kama.

Halos mapatalon ako sa gulat ng mabungaran ko si Bryan sa labas ng pinto ng kwarto. Dim lang ang ilaw sa hallway kaya hindi ko sya kaagad napansin. Nakasandal sya sa dingding na parang may hinihintay.

"What are you doing there? Where's Gio?" I asked at lalagpasan na sana ito kundi nya lang ako hinawakan sa kamay. "What?" Hinarap ko ito.

"Are you happy Gem?"

"What are you saying Bryan?" Ano bang pumasok sa kokote ng lalaking to? Hinarang nya lang ako dito para itanong sakin 'yon?

"Are you happy with Gio?" Nakatingin lang ako sa kanya.

Masaya nga ba ako?

"I am." siguro? He scoffed. Tumaas naman ang kilay ko.

"Wag na nga tayong maglokohan Gem. I know you're not." He look straight to my eyes.

"Masaya nga ako, bakit ka ba nangingialam?" I hissed. "Ano bang nalalaman mo sa nararamdaman ko? Sarili ko to Bryan kaya ako lang ang nakakaalam sa nararamdaman ko." May diin kong sabi.

Naiinis ako sa sarili ko kasi alam kong tama si Bryan. Hindi ako masaya, feeling ko nga nadedepress na ako sa mga nangyayari sakin, samin ni Gio. But still, I'm convincing myself na okay lang ako. Na kaya kong maayos kami ng asawa ko. Pero paano?

"Bullshit Gem! Gio is cheating on you!" Inalog nya ang balikat ko.

Tumawa ako ng mapakla. "I've been asking you kung may alam ka tapos ngayon ito? Kung kailan na medyo okay na ako saka mo sasabihin ang mga bagay na noon ko pa tinatanong sayo." Sumbat ko sakanya at inalis ang hawak nya sa balikat ko.

"I'm sorry. Akala ko kasi--"

"Akala mo ano??" I angrily shouted at him. Wala na akong pakialam kung may makarinig sakin. Kasi kapag hindi ko inilabas to, hindi ko na alam kung anong mangyayari sakin sa dami ng dinadala kong sama ng loob.

"It's better if you talk to him." Nakatungo at mahina nyang sabi.

"Yan! Dyan ka naman magaling, ang mag-umpisa tapos hindi tatapusin. Alam mo.." Dinuro ko sya. "sa ginagawa mong yan, lalo lang akong nadedepress. Lalo mo akong pinag-iisip. Mas mabuti pa siguro na wag mo na lang akong kausapin kahit kailan ano? Kasi mas nakakadagdag ka sa problema ko! Kaunting tulong lang naman hinihingi ko sayo hindi mo pa maibigay. So it would be better if you stay away from me!" Itinulak ko sya at umalis na.

Hindi pa ako gaanong nakakalayo sakanya nang magpatakan ang mga luha ko. Alam ko kasi sa sarili ko na hindi ko naman talaga sya kayang tiisin.

Mas matitiis ko pa siguro si Gio na asawa ko kesa kay Bryan na kaibigan nya lang. Natatakot na ako sa nararamdaman kong 'to.