Babasını kaybetmesiyle başlamıştı her şey.
Yeni gittiği okulda yaşadıkları, öğrendiği gerçekler onu oldukça sarsarken hayatına bambaşka insanlar girmişti Urza Atan'ın.
Bir yandan hayatı boyunca yanında olan Giray Demirel,
bir yandan ise o; Karan...
Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur. Birde bölümler kısa mı yoksa uygun mu? Ona göre kısa derseniz biraz daha uzun yazmaya çalışacağım.✨
• K O R A L E V •
Seni "olduğun gibi seven" insan için iyi gün kötü gün yoktur. Ne zaman yanında olması gerekiyorsa o zaman yanında olur.
•Cemal Süreya
BÖLÜM 2; "YOL ARKADAŞI"
Yıkım.
Bir hafta boyunca kaldığımız o evde aslında bundan kaçma amaçlı kalmayı kabul etmiştik, eve girdiğimiz andan itibaren babamın hala yaşıyor olabileceği hissi içime doğmuş sanki hiç gitmemiş gibiydi.
Beynim gitti diyordu, kalbim ise hala burada.
Dudaklarımı birbirine bastırırken kulağıma gelen annemin hıçkırıklarıyla birlikte yumdum gözlerimi. Benim canım bu kadar çok yanıyordu, onu düşünemiyordum bile. Hayat arkadaşı, çocuklarının babası, kaç yıllık eşi.
Bedenimi duvara yaslamış bir vaziyette öylece durdum, kaç dakika ya da saat geçtiğini bilmiyordum. Sadece mahvolmuşluğun bıraktığı üzerimdeki yük vardı.
Yavaşça gözlerimi aralayarak gezdirdim salonda, kapıya doğru yönelerek çıktım salondan. Merdivenleri yavaş bir şekilde çıktığımda odama ilerledim, kapıyı açarak arkamdan kapatıp kilitledim. Yatağıma geçerek yorganın altına girdiğim gibi gözlerimi yumdum.
Uyumak istiyordum.
•
Gözlerimi kırpıştırarak üzerimdeki kıyafetlere baktım, siyah okul kıyafetleri oldukça dikkat çekici ve farklıydı. Ardından omuzlarımı silkerek nefesimi bıraktım, eve geçtiğimizden beri üç gün geçmiş o sırada Handan ablalar benim okul kayıt işletimlerini halletmişlerdi.
Gerçekten haklarını ödeyemeyecektik.
Telefonuma gelen bildirim sesiyle yatağın üzerindeki telefonumu alarak mesajı açtım.
Giray; Geldim mavi, bekliyorum aşağıda.
Giray dün haber vermiş erken geleceğini bildirmişti, kahvaltı edecektik. Kafamı dağıtmam için elinden geleni yapıyordu, çocukluğumda yaptığı gibi sarıp sarmalıyordu beni.
Deri montumu giyerek sırt çantamı tek omzuma takarak odadan çıktım. Evden dışarıya adımı attığımda Giray'la konuşan annemi görmeyi beklemiyordum.
"Anne?" Bana dönerken gülümsemeye çalıştı, "yeni okulunda başarılar dilerim canım, sen Giray'a, Giray'da sana emanet. Hadi geç arabaya üşütme, hava çok soğuk. Başarılar Giray'cım."
"Sağol Meryem ablam."
Giray'ın yanına geçerek derin bir nefes aldım, arabayı çalıştırdı. Giray bizden bir yaş büyüktü, okula bir yıl geç yağdırıldığından ehliyeti vardı.
"Günaydın mavi,"
"günaydın."
"Yeni bir yer keşfettim, oraya mı gidelim yoksa her zaman ki yere mi?"
"Değişiklik olsun, umarım kabalık değildir orası?"
"Aksine çok sakin bir yer. Bayılacağına eminim. Gideriz ara sıra. Yarın da seni bir başka yere getireceğim haberin olsun."
"Şöförüm olmaya mı karar verdin?" Hafifçe tebessüm etmiş bir halde yüzüne bakıyordum.
"Yol arkadaşın desek daha iyi olacak. Giray Demirel kimsenin şöförü olamaz."
"Egoist,"
"maviş," hafifçe kaşlarımı çatarak ona baktım, maviş demesini sevmiyordum. Genelde beni gıcık etmek istediğinde söylerdi.
"Sanırım gidene kadar uyursam çok daha iyi olacak."
"Geldik." Gözlerimi kapatmadan söylediği sözle nefesimi bıraktım, pekala okula giderken uyursam eğer çok daha iyi olacak.
Arabadan indiğimde sırt çantamı bıraktım, telefonum cebimde kartım ise kılıfımın arkasında olduğuna göre pekte ihtiyacım yoktu. Boşu boşuna yük yapmayacaktım.
"Koluma girmek ister misiniz matmazel?"
"Çok isterim bayım." Gözlerimi devirerek dişimi alt dudağıma geçirdim. İyi ki tanımışım dediğim insanlardandı, garsonun gösterdiği masaya oturduğumuzda iki kişilik serpme kahvaltı istemişti. Ondan önce hemen su istemeyi ihmal etmemiştim. Garson yanımızdan ayrıldığında ise bakışları tekrardan bana dönmüştü.
"Nasılsın?"
"İyi olmak için çabalıyorum diyelim."
"Sende bunu seviyorum işte, açık sözlüsün, üzgün olsan bile ayakta kalmak için çabalıyorsun. Babanı kaybettin, sırtını yasladığın kişiyi. Şimdi ise ayakta durmak için çabalayıp duruyorsun. Ama unutmaki ben senin hep yanında olacağım Urza, bana yaslanabilirsin. Ben senin hep yanında olacağım."
BÖLÜM SONU Bölümü nasıl buldunuz? Düşüncelerinizi yazmayı unutmayın.🥂🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
