Güneşli bir günde doğdu küçük zebra.
Tüm zebralar onu çok sevdi.
Titreyen ayaklarıyla zor yürüyordu.
Annesi onu yalayarak tüylerini parlattı.
Yavru zebra uykuya dalmıştı.
Annesi yiyecek bulmak için dolaşmaya çıkmıştı.
Aradan biraz zaman geçti.
Bu arada yavru zebra uyandı.
Annesini göremeyince endişelendi.
-Annemi bulmalıyım.
Diyerek ormanda gezintiye çıktı.
Yavru zebra evlerinden uzaklaştığını fark etti.
Korkarak ağlamaya başladı.
Ağlama sesini duyan minik serçe zebranın yanına geldi.
Sırtına kondu.
-Neyin var küçük zebra.
Zebra şaşırdı.
Biraz da korkmuştu.
Çünkü annesi yabancılarla konuşma derdi.
-Evimi kaybettim. Oysa ki sadece annemi arayacaktım. Şimdi kayboldum.
Dedi ağlayarak.
-Ben seni yuvana götürebilirim.
Dedi minik serçe.
Yavru zebra heyecanlanmıştı.
Bir an önce evine dönmek istiyordu.
-Ama nasıl?
-Ben uçarak yuvanı bulmaya çalışırım sen de aşağıdan beni takip edersin. Zebra sürüsü görünce sana haber veririm. dedi serçe.
Zebra çok mutlu oldu.
Annesine kavuşacaktı.
Serçenin dediklerini yaptı.
Kısa bir süre sonra serçe zebra sürüsü gördü.
Hemen zebranın sırtına konarak yolu tarif etti.
Bir grup zebra toplanmıştı.
Yavru zebra merakla yanlarına gitti.
Tüm zebralar yavru zebranın annesinin başına toplanmıştı.
Anne zebra ağlıyordu.
Yavru zebra koşarak annesinin yanına vardı.
Annesi sevinçle yavrusunu yaladı.
Anne zebra çok korkmuştu.
Yavru zebra ise üzülmüştü.
-Anneciğim merak etme. Ben geldim.
-Sakın bir daha uzaklaşma yuvadan.
Yavru zebra yuvadan izinsiz gitmeyeceğine dair söz verdi.
Tüm zebralar mutlu oldu.
