Zawgyi
ကားေပၚမွာ ငိုရင္း အိပ္သြားေသာ ကေလးေလးအား ၾကည့္ကာ လုပ္ေနက် အလုပ္ကေလးျဖစ္ေသာ ကေလးငယ္၏ ႏွဖူးေလးအား ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္ေလသည္
ခ်ိဳသည္ ထိုကေလး၏ ေရွဆံပင္ေလးေတြ ဖုံးေနတဲ့ ႏွဖူးေလး က ေခြၽးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုေနဆိုေန နမ္းလိုက္လွ်င္ခ်ိဳသည္
ကေလးငယ္ကို ႏိုးလည္းမႏိုးသြားေစခ်င္ အသည္းယားလြန္းလို႔ ဆံပင္ေလးသပ္လိုက္ ပါကို ကိုင္လိုက္နဲ႔ မျဖစ္ပါဖူး ထိုကေလးကို အခန္းထဲကို ပို႔မွ ျဖစ္ေတာ့မည္
ကားတခါးကို ဖြင့္လွ်က္သားႀကီး ျပန္ေတာင္ မပိတ္ႏိုင္သည္အထိ ထိုကေလးႏိုးသြားမည္ကို စိုးသည္
အိပ္ယာေပၚခ်လိုက္ၿပီး အသာအယာ ပါးေလးကို ဆက္ခနဲ နမ္းလိုက္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ယုန္ေပါက္ကေလးက လႈပ္လာေလတယ္
"ဟင့္"
ႏိူးႏိုးခ်င္း ဦးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ေတာ့ လန္႔သြားသည္
"Sorry ကေလး ဦး စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ"
ႏိုးႏိုးခ်င္းနာညီးေတာ့မည္ျဖစ္ေသာဦးအား အနမ္းမ်ားျဖင့္ စကားမေျပာေစရန္ပိတ္လိုက္သည္
အိအိေခ်ာေခ်ာ အနမ္းေလးမ်ားမွာ အခ်ိဳမိန္ဆုံး အျဖဴစင္ဆုံး အနမ္းမ်ားျဖင့္
"သားအိပ္ခ်င္ေနၿပီ "
မ်က္လုံးေလး ပြတ္ၿပီး စကားေျပာေနေသာ ထိုကေလးေၾကာင့္
"အင္း အိပ္ေတာ့ ဦး လည္း သြားေတာ့မယ္"
ဆူပုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာ အေဖာင္းေလးႏွင့္
"ဟင့္အင္း ဒီတိုင္းေလးပဲ အိပ္ခ်င္လို႔ ဦးကိုယ္ေလးထဲမွာ အိပ္ရတာေႏြးတယ္ မထနဲ႔ ေတာ့ အိပ္ခ်င္ေနၿပီ "
ဦး ရယ္ ငိုထားတဲ့ လူနားမွာဦးရွိေနေပးပါ
ဦးသာမရွိရင္ ဘယ္အခ်ိန္ ထပ္ငိုမိမလည္းမသိ
"အင္းဟုၿပီး ကိုယ့္ကေလး မသြားနဲ႔ဆို မသြားေတာ့ဖူး''
ဆိုးေနေသာကေလးအား
အဆိုးခံခ်င္ေသာ ဦးေလးႀကီးတေယာက္မွာမျငင္းရက္ႏိုင္
