Çaresiz..

-1-

Olan olaylardan bihaber olan Lena arkadaşları ile parkta otuyordu. Zaten Lena'nın pek arkadaşı yoktu. Sadece yan komşularının kızı ile takılırdı. Aslında çok arkadaş canlısıydı ama uzun arkadaşlıklar edinmek istemiyordu. Zaten bir sonraki yıl hiç birini bir daha görmeyecekti. Babasının işi dolayısıyla sık sık farklı şehirlere taşınmak durumunda kalıyorlardı. Eğitimi ise sürekli yarım kalıyordu. Ama tüm bunlara rağmen etrafa enerji saçan bir çocuktu Lena. Gülümsemesi yüzünden eksik olmazdı. Derslerinde de başarılıydı, bir tek okuma da sıkıntı yaşıyordu. O, hızlı okumaktansa anlamlı okumaya özen gösteriyordu. Bu yüzden annesinden sık sık azar işitirdi. Arkadaşlarıyla oturmaya devam eden Lena birden durdu. İçine bir sıkıntı düşmüştü ve Lena'nın altıncı hisleri çok kuvvetliydi.

 Arkadaşlarına yorulduğunu söyleyerek yanlarından ayrıldı. Evlerinin önüne geldiğinde bir kadının ağlama sesini duydu. Korkmuştu. Kapının önüne geldiğinde anahtarını çıkararak kapıyı açtı. Anahtarı iki kez çevirdi annem işe gitmiştir diye geçirdi içinden. Kapıyı açarak içeri girdi. İlk olarak odasına girdi ve üstünü değiştirdi. Daha sonra banyoya giderek ellerini yıkadı. Ama banyo fazlasıyla dağınıktı. Cam kırılmış, aynanın önünde duran şeyler yere saçılmış, annesinin ve ablasının makyaj malzemeleri küvete atılmıştı. Orada çok fazla durmadan hemen balkona koştu ve süpürge ile faraşı aldı. Tekrar banyoya dönerek cam kırıklarını temizlemeye başladı. Aynanın önünde duran malzemeleri tekrar yerine koydu.

 Küvete atılan makyaj malzemelerini alarak bir kutunun içine koydu bunları daha sonra ablasına verecekti. Cam kırıklarının hepsini bir poşete koyarak mahalledeki çöpe attı. Böyle şeylerin uğursuzluk getireceğini düşünüyordu. Eve geri döndüğünde yine bir kadının ağlama sesini duydu. Hızla odaları dolaşmaya başladı. En sonunda annesi ile babasının odasının önüne geldiğinde durdu. Sesler oradan geliyordu. Kapıyı açmaya çalıştı ancak kapı kilitliydi. Seslenmeye korkuyordu Lena. Derin bir nefes aldı ve seslendi 'anne, anne orada mısın?' İçeriden sadece hıçkırık sesi geldi. Biraz daha bekledi ve tekrar içeri seslendi. 'Anne, a-anne orada mısın? Korkmaya başladım lütfen aç kapıyı ya da ses ver!' Sonlara doğru sesi titremişti Lena'nın. İçeriden sesler gelmeye başlamıştı.

 Sonra biri seslendi 'Lena git buradan kalbini kırmak istemiyorum!' Lena annesinin dediğini yaptı ve oradan uzaklaştı. Eğer annesinin sözünü dinlemezse ceza alacağını biliyordu. Anahtarını ve tabletini alarak bahçeye indi. Lena çok hızlı büyümüştü. Yaşıtlarına göre daha olgun düşünüyordu. Hayat onun ile çok erken tanışmıştı. Kulaklığını takarak tabletinden bir şarkı açtı That's okay.