Meant to be

Mama

Wanneer ik de kamer binnen loop zie ik waar ik zo bang voor was dat het echt zo was...

'Mama?' vraag ik. 'Ja lieverd?' zegt ze tot mijn verbazing.

Ik had echt verwacht dat dit een droom zou zijn. Niet dat ze hier echt zou zijn en levend.

'Je bent gekomen, ik had niet verwacht dat het echt zou gaan lukken.'zegt mama verbaasd.

De kamer waar ze in ligt is heel kil en koud. Alle foto's en kaarten zijn weg dus er is wel wat verandert.

Ik krijg er kippenvel van.

Zo herinnerde ik me het niet. Alles had mooi en fleurig moeten zijn! Niet zo kil en koud, dat mag nirt dat verdiende ze niet.

Marije stapt als eerste naar mijn moeder toe om wat te zeggen.

'Mevrouw? Waarom heeft u ons hierheen gebracht? We waren namelijk onderweg om naar uw man te gaan. Die ligt namelijk ook in het ziekenhuis... Wij wilden hem helpen, naja in ieder geval uw dochter aangezien hij in levensgevaar is. Uw dochter denkt dat ze hem kan redden.' Zegt Marije met een beetje woede in haar stem. 'Waarom houd u ons daarvan tegen? Weet u wel wat u nu aan het aanrichten bent?'

'Marije, ik weet heel goed wat ik aan het doen ben! Het is ook mijn man ja zoals je zelf al zei en wat ik nu doe is juist om hem te redden want op dit moment staat de tijd stil. En als Noa mij kan redden dan veranderd het heden en zou mijn man en de vader van mijn kinderen überhaupt nooit in het ziekenhuis hebben gelegen. Snap je nu een beetje wat de bedoeling is, Marije?' zegt mijn moeder een beetje geïrriteerd.

'Kun je haar echt helpen Noa?' Vraagt Michael verbaasd.

'Ik ga mijn best doen Michael maar ik weet niet zeker of het lukt...' zeg ik tegen mijn broer die me hoopvol blijft aankijken.

'Okee mama wat moet ik doen om je beter te maken?'

'Leg je handen op mijn hoofd en denk aan de kanker in mijn lichaam alsof het een soort vloeistof is wat eruit gehaald moet worden. Alsof je het moet transporteren naar een beker. Ik geloof in je lieverd, je kunt het!' Verteld mijn moeder me met trots in haar ogen.

Het moment dat ik mijn handen op haar hoofd leg beginnen mijn handen te gloeien. Ik probeer met te concentreren en te focussen op de ziekte die in haar lichaam zit en wat vloeistof wordt wat ik eruit kan halen en in een beker stop. Langzaam voel ik dingen in haar lichaam veranderen alsof het gerefreshed wordt. De energie dringt haar lichaam in terwijl ik de vloeistof eruit haal. Zodra ik de vloeistof in de beker heb kom ik uit mijn trans en doe ik mijn ogen open.

Wat ik zie doet me eigenlijk heel erg schrikken maar ook van opluchting dat het me gelukt is.

De kamer is niet kil en koud meer maar het heeft allemaal vrolijke  kleuren gekregen  en alle brieven en tekeningen  hangen ook weer aan de muur. En dan zie ik mijn moeder die daar levend en vol energie zit.

Op dat moment zak ik door mijn knieën en wordt alles zwart.

En wat vinden jullie er tot nu toe van? ;)
Spannend? Of juist gewoon heel leuk? :)