Meant to be

Verassing

De volgende dag...

Nee ik ga jullie niet allemaal vertellen wat er gisteravond is gebeurd ;) en zeker niet gedetailleerd...

Maar laten we het erop houden dat het mega gezellig was en ook best wel intiem. Jace was echt ontzettend lief voor me. Eerst was ik bang dat het heel erg pijn zou doen maar Jace stelde me steeds gerust dat wanneer het pijn zou doen ik het meteen moest aangeven. Ik heb ook geprobeerd om zoveel mogelijk de deuren van mijn gedachten open te houden. Dat communiceerd wat makkelijker als je niet zo goed uit je woorden kunt komen. hihihih.

Maar dat lukte me niet de hele tijd want dat kostte me wel heel veel energie. 's Avonds viel ik dan uitgeput in slaap in Jace zijn armen, terwijl hij zachtjes door mijn haar kriebelde. Met de gedachte dat ik echt geboft heb met Jace als vriendje val ik dan ook in slaap.

Maar snachts gebeurde er iets vreselijks... Mijn vader is al een paar maanden op zakenreis, normaal gesproken belden we elke avond maar vanavond niet. Niet dat ik daar bij stil had gestaan maar die nacht droomde ik over hem. 

Noa? Ben je daar? Alsjeblieft niet schrikken maar ik heb een ongeluk gehad en ik lig in het ziekenhuis in Londen. In een coma. Ik werd geschept door een andere automobilist terwijl ik in een taxi zat op weg naar mijn hotel. Als het goed is belt het ziekenhuis je zo wel maar ik weet dat je anders bent dan andere kinderen net zoals je moeder. En dus ook speciale krachten hebt. Ik wilde het je daarom een soort van persoonlijk vertellen. Ik hoop dat ik je niet al te erg heb laten schrikken, maar het gaat niet de goede kant op Noa, ik ben namelijk in levensgevaar... Zou je misschien zo snel mogelijk naar mij toe willen komen?

Ik schrik wakker en het zweet breekt me aan alle kanten uit, ook rollen de tranen over mijn wangen. Ik hoor Jace naast me wakker worden en die vraagt ondanks de situatie met een vreselijk sexy stem: 'gaat het wel liefie? Wat is er aan de hand?'

'Nou mijn vader...' Verder kom ik niet want op dat moment hoor ik mijn mobiel afgaan. Ik sprint uit bed en neem heel snel de telefoon op.

'Met Noa.'

'Do I speak with Ms. van Kruisten?'

'Yes u do, who are you if I may ask?'

'Well I am Miss Darsen  from the London hospital. I have to tell you that your father is in intensive care. He is in a coma. He had a car accident. It is still the question whether he makes it or not. Do you have the opportunity to be here as soon as possible, Miss?'

' Oh, well I will do the best I can to be there as soon as possible. Thanks for calling Miss Darsen.'

'Your welcome, see you soon Miss van Kruisten.'

Tijdens het gesprek is Jace achter me komen staan om ook het gesprek mee te kunnen luisteren. Hij draait me voorzichtig om en veegt zachtjes de tranen van mijn wangen die nog steeds stromen. Hij pakt mijn gezicht beet en geeft me een kus op mijn mond en fluistert in mijn oor dat het allemaal goed komt, en dat we er wel wat op verzinnen.

'Ik moet Marije en Michael wakker maken, zij moeten het ook weten. Ik heb denk ik al wel een idee hoe we dit moeten doen.'

'Marije?! Michael?! Wakker worden!' Ze schrikken beiden wakker en kijken me geschrokken aan.

Michael is de eerste die wat zegt: 'Wat is er aan de hand?'

'Papa ligt in een coma hij heeft een ongeluk gehad en we moeten er zo snel mogelijk naar toe voordat het te laat is, en ik heb een idee hoe we dat gaan doen dus kleed je alsjeblieft snel aan!'