Στο δημοτικό όλα ήταν μια χαρά.Παιχνίδια,πηράγματα.Αλλά τώρα μεγάλωσα.Θα πάω δευτέρα γυμνασίου.Το γυμνάσιο μπορεί να γίνει μαρτύριο αν δεν έχεισ καλουσ συμμαθητέσ κάτι που μου έτυχε. Οχι με όλουσ. Με 4 παιδιά μόνο : τον Χάρι, τον Λούι, τον Ζέιν και τον Νάιαλ. Βασικά το πρόβλημα μου είναι ο Χάρι οι άλλοι απλά κάνουν παρέα μαζί του.Δεν μου έχουν κάνει κάτι. Αντίθετα αυτός...με μειώνει σε κάθε ευκαιρία στο μάθημα ,στην γυμναστική(δεν είμαι καλή στο βόλεϊ και μου το κοπανάει). Μέχρι και τρικλοποδιά μου έχει βάλει.Πέρυσι καθόμασταν μαζί. Αχ! Εκεί να δείτε.Μαρτύριο.Λοιπόν τώρα που άρχιζε η χρονιά ανιπομονούσα να τουσ δω όλουσ εκτώσ από αυτόν.Αλλά που να γλιτώσω?Με το που με βλέπει λέει κάτι με τουσ φίλουσ του και γελάει.Κάνω πως δεν τον βλέπω και πάω στισ φίλεσ μου,όταν χτύπησε το κουδούνι. Ήμουν στην γραμμή με την Εύη και λέγαμε για τισ διακοπέσ μασ οταν ήρθε ο Χάρι και μου λέει στο αφτί:
Τι έμαθα? Πάμε βόλεϊ?Άντε μπράβο! Να δούμε σας μαθαίνουν τίποτα?
Έκανα πωσ δεν τον άκουσα και συνέχισα την συζήτηση μου. Η μέρα τελίωσε χωρίς άλλα προβλήματα. Ευτυχώς!
