Above the Moon and Below the Stars

Kabanata 3

"Elise! Sorry patawarin mo ko. *hik Nagawa ko lang yun kasi mahal kita. Ayokong nahihirapan ka. Hindi ko alam na iisipin nilang gumagawa ka lang ng kwento. *hik sorry talaga elise. Elise, gumising ka lang pangako babawi ako. Elise sorry talaga."

Teka! Bakit umiiyak 'tong si Lana? Tsaka nasaan ba ako?

Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko pero nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sakin kaya ipinikit ko muna ito atsaka muling idinilat.

Puro puti.

Nasan ba ako?

I look around to see where I am. I saw Lana sitting and crying beside me while holding my hands firmly. And the other side is her parents. Her mom, tita Aly smile at me and sat beside me.

"Ano pong ginagawa ko rito?" i asked with a confusion in my face

Tita Aly glance to tito Rafael before she answered my question. "We were about to go to airport last night but suddenly you appeared in our way. We didn't notice you. So this is what happened." she said in a worried tone

"Ano bang ginagawa mo, hija, sa gitna ng kalsada ng ganong oras at umuulan pa?" tanong ni tito na halatang nag aala rin

Yumuko na lang ako para di nila makitang naiiyak ako. "Pinalayas po ako." matipid kong sagot

Hinigpitan ko ang hawak sa kamay ni Lana na ngayon ay umiiyak pa rin at nakayakap na sakin.

"W-what? But why?" i glanced at tita Aly and shifted my gaze on the wall

"B-because of me." umiiyak na sabi ni Lana

Pinilit kong umupo kahit na sobrang sakit ng katawan ko dahil sa mga pasa at lagnat ko at inalalayan naman ako ni tita. Niyakap ko si Lana na patuloy pa rin' umiiyak.

"No, Lana. Wala kang kasalanan." niyakap niya ko ng mahigpit at paulit ulit na humingi ng tawad

"Sorry sorry. Elise sorry talaga. sorrryyyy"

"Ayos lang 'yon." usal ko at hinawakan ang magkabilang pisngi nya at saka siya nginitian. Pinunasan ko na yung mga luha niya pero yung sipon niya? Bahala na siya dyan.

"Pangit mo pala umiyak." natatawang sambit ko na ikinatawa niya rin

Honestly, gusto kong magalit pero mas gusto ko na walang nasasaktan nang dahil sakin.

I can suffer for other hapiness.

kaya kong magtiis basta walang ibang masasaktan...

Nang maayos na ni Lana yung sarili niya ay humarap ito sa Mommy niya at ako ay bumalik na sa pagkakahiga. Ang sama talaga ng pakiramdam ko.

"Mom, dad. Pwede po bang satin na lang tumira si Elise."

My eyes widen on what she said.

What?

Nag adik ba 'to?

"Huy hindi na. Huwag na po tita, tito." nahihiyang usal ko at tumingin kay Lana pero umiling lang siya.

"It's okay, Elise. You can stay in our house whenever you want." nakangiting turan ni tita aly na sinang ayunan naman ni tito kaya di na ko tumanggi.