Τον είδα μια μέρα μετά από την άφιξη του. Αγέρωχος,ψυχρός,σκληρός άντρας.Έβλεπα εκείνον μέσα στα μάτια του. Τα μάτια που ερωτεύτηκα μου φαινόταν στο πρόσωπό του ψυχρά. Δεν είχαν εκείνο το ζωηρό μπλε χρώμα,το δικό του,αλλά το μπλε της φουρτουνιασμένης θάλασσας. Ήταν επικριτικός.Δυστηχώς,τον γνώρισα ξαφνικά.Δεν είχα προετοιμαστεί.Άνοιξε η πόρτα ξαφνικά και μπήκε εκείνος.Μπορεί να νομίζεις ότι δεν το κατάλαβα αλλά είδα πως έπεσε το πρόσωπο σου όταν άνοιξε η πόρτα.Παρόλα αυτά δεν είπα τίποτα.Δεν κατάλαβα αν με συμπάθησε.Διάολε,δεν νομίζω να με συμπαθεί ακόμα και τώρα που είμαστε ο ένας μίλια μακριά από τον άλλον.Δύσκολα ευχαριστιόταν.Θα μπορούσε να είχε τα πάντα αλλά ακόμα θα ήταν στεναχωρημένος,θα μπορούσε να πει κανείς και άπλιστος,επειδή δεν θα είχε αυτό το χιλιοστό που άνηκε σε άλλον.Έτσι μου τον παρομοίωσες στο γράμμα σου.Μπορεί να μου πήρε καιρό αλλά κατάλαβα τι εννοούσες σε αυτό το γράμμα.Ήθελες να τον υπερασπιστείς χωρις να έχει κάνει κάτι τραγικό. Αγάπη μου , μην με κρίνεις για τον τρόπο που σου φέρθηκα όταν σε είδα μετά από καιρό.Ήμουν εξοργισμένη.Άκουσες αυτόν και όχι εμένα.Αυτόν που είχε να σου μιλήσει τόσα χρόνια.Στο γράμμα μου την περιέγραψες καταραμένη.Πόσο δίκιο είχες. Άτιμο πράγμα η οικογένεια .Και ιδικότερα όταν είσαι ο μεγαλύτερος γιος του πατέρα .
Γεια σας! Καινούριο κεφάλαιο, καινούργια πρόσωπα
Τα λέμε στο επόμενο ❤️
YOU ARE READING
Issues
Short StoryΤίποτα δεν είναι όπως φαίνεται . Και αυτό έπρεπε να το είχα καταλάβει νωριτερα.