In love with the mafia guy || ✓

Κεφάλαιο 33🖤

Με κοιτάει λυπημένη και ξεφυσαει

"Δεν μπορώ να σου αλλάξω γνώμη...αλλα ξέρω ότι ο James δεν πέθανε...και το ξες κι εσύ" λεει πριν σηκωθεί ορθια

Αφήνω ένα γελακι και κοιτάω αλλου

"Αν όντως ζει..πες του να εξηγήσει και σε εμένα όλο το παιχνίδι" ειρωνευομαι

...

Γυρνάω ξανά πλευρό και ξεφυσαω, δεν μπορώ να κοιμηθω

Το μυαλό που ειναι γεμάτο ερωτήματα...

Αν όντως δεν πέθανε τότε..

Αν εκείνη η σκηνή ήταν προγραμματισμένη?

Αν το έστησαν όλο αυτό?

Γιατί αν όντως ζει να μην επικοινώνησε μαζί μου?Η τουλάχιστον να προσπαθήσει..

Χωρίς να το ελέγχω τα μάγουλα μου γίνονται υγρά από τα δάκρυα που τρέχουν πάνω τους

Σηκώνομαι και κλεινομαι στο μπανιο...σερνομαι στην πόρτα και ριχνω πίσω τα μαλλιά μου

Αν όλο αυτό τον καιρό υπέφερα άδικα?

Ίσως όντως να έχει δίκιο η Lizzy... Τα αγόρια από ότι θυμάμαι δεν ήταν σε πολύ άσχημη κατασταση

Φυσικά μου λείπει...μου λείπει πολύ..

Αλλα

Αν όντως το σχεδίασε όλο αυτό..το μόνο που θα του δείξω είναι θυμός και οργη

Σφίγγω τα χέρια μου μεταξύ τους και αφηνω μια ανασα

Πρέπει να τον ξεπεράσω...

Αλλα δεν μπορώ, όσο και να θέλω..

Μετά από εκείνη την νύχτα, τα πράγματα πήραν άλλη φορά

Flashback

Ξεκλειδώνω την κεντρική πόρτα για να μπω μεσα στο σπίτι μου

Προχωράω αργά και όταν φτάνω στο σαλόνι όλοι όσοι είναι μαζεμένοι σηκώνονται αμέσως ορθιοι

"Αχ δόξα τω Θεό!Κορίτσι μου που εισουν τόσες μέρες?" Έρχεται μπροστά μου η μαμά μου σχεδόν κλαιγοντας

"Με εκείνον τον αλήτη εισουν πάλι?!" φωναζει εξοργισμένος ο μπαμπάς μου

"Δεν είναι αλήτης!?Σταμάτα να τον αποκαλείς έτσι επειδή δεν είναι του επιπέδου σου!Και ναι με αυτόν ήμουν!?Και ξες κάτι?Δεν μετάνιωσα ποτέ για όσα του άφησα να μου κάνει, δεν μετάνιωσα για τίποτα!"φωναζω καθώς κι άλλα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου

"Δεν είναι ο σωστός για εσένα"λεει με απεχθεια προς εκεινον

"Όχι μπαμπά...ηταν αυτός που ήθελα, τον αγαπούσα και με αγαπούσε...και το ξερω γιατί μου το έδειχνε όπως μπορούσε αυτος"λεω

"Ήταν?Σε αγαπούσε?Πλέον δεν το κάνει?" ρωτάει η μαμά μου

Γυρνάω να την κοιτάξω και νιώθω το σώμα μου να τρεμει

"Όχι..δεν το κάνει"κοιτάω το πάτωμα

"Σε είχαμε προειδοποίηση για αυτό"πετάγεται ο Alex

"Δεν το κάνει γιατί πέθανε!Πέθανε για να μην πάθω εγώ κάτι!"φωναζω κλαιγοντας

End of flashback

Σκουπιζω τα μάτια μου ατσαλα

Με αγαπούσε..

Μπορεί να το έλεγε σπάνια αλλά με αγαπούσε..

Ομως δεν μπορώ να μείνω πίσω σε αυτόν, πρέπει να προχωρήσω..

Είδη έχω προχωρήσει...αν και ελάχιστα το έχω κάνει..

Σηκώνομαι ορθια και ξανά πάω στο δωματιο

Ξαπλώνω ξανά και κλείνω τα μάτια μου ελπίζοντας να με πάρει ο ύπνος αυτή την φορά

...

⚠️ΚΑΤ⚠️

Γειαα

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

Είδαμε την Emily να σκέφτεται τον James 😩

Θέλετε κι άλλα flashbacks?

Τι λέτε να συμβεί μετά?

ΕΡΩΤΗΣΗ: πως θα νιώθατε αν θα εισασταν στην θέση της Emily?🤔

Τα λεμε😍