0.1

73 2 11
                                    

Merhaba sıcak çikolatalarım!!

Öncelikle şunu belirtmek isterim. Bu hikayeyi yazmakla yazmamak arasında çok kaldım. İlk önce bitirip sonra wattpata yüklemeyi isterdim. Fakat yazdıkça heyecanlı gelmeye başladığı için bunu sizlere de aktarmak istedim.

Neyse çok uzatmadan başlayalım bakalım:)

1.BÖLÜM

HAYAL KIRIKLIĞINA UĞRADIĞIM BİR GÜN; GÜNLÜĞÜMDE...

"Tutsak bir çiçek gibiydik...
Yanlış topraklarda açtık biz."

Hani insan birşeyin değerini kaybedince anlıyordu ya. Sanırım şuan o sözü hayatıma geçiriyordum.
Ağlamak istiyorum ya. Şuan hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum. Ama son 2 yıldır onu bile yapamıyorum. Son 2 yıldır ağlayıp rahatlıyamıyordum bile kendi kendime.
Sanki gözyaşlarım kezzaptı da eğer akarsa yüzümün her santimini yakıcakmış gibi hissediyordum.

Yavaş yavaş unutuluyorum, unuttuklarım gibi. Yavaş yavaş alışıyorum, alıştıklarım gibi.
Yavaş yavaş yok ediyorum, yok edildiğim gibi.

Sevilmek istiyorum.
Annem tarafından,
Babam tarafından,
Kardeşlerim tarafından...
Ben normal bir bireyin; beni sevmesini istiyorum.

Artık belki birgün demek istemiyorum.
Artık ona da sıra gelicek demek istemiyorum.
Artık haklısın demek istemiyorum.

Artık harekete geçmek istiyorum.

Bıktım artık hayata göre hayatı yaşamaktan.
Bıktım artık hayatta ki insanlardan.
Bıktım artık yalnızlıktan.

Annemin kucağına yatmak istiyorum. Ben annemin kucağına yatayım; o da benim saçlarımı okşasın istiyorum. "Canım benim, Tatlı kızım." desin istiyorum.

Ama istemekle olsaydı...

Annem benim her şeyim. Arkadaşım, ablam, dostum, sırdaşım ve annem...
İlk okulda beni aralarına almazlardı oyun oynarken.

Benim sadece bir tane arkadaşım vardı. Benimle oynayan, benimle vakit geçiren, benimle ağlayan, benimle kahkahalar atan tek bir arkadaşım...
Annem.

Beni sarıp sarmalayan,
Onca kötülüğe rağmen beni en saf bir şekilde yetiştiren,
Heyecanımla heyecanlanan annem...
O kadar yanlış yapmama rağmen pes etmek bilmeyen annem.

Belki o zamanlar ki gibi olamayız,
Belki artık ikimizde birbirimizden bıkmışızdır ama ben yine de beni sevmesini istiyorum.
Kaderin aramıza girmesine izin vermesin istiyorum...

<...>

Unutmayın bu hikayenin devam etmesi sizin ellerinizde. Ne kadar beğeni o kadar bölüm. Yani benim için bir beğeni=bir bölüm.

Bir daha ki bölüme kadar kalın sağlıcakla!!!

Yazarımız sizleri seviyor sıcak çikolatalarım.

☺️😍😘❤️

Unutmadan Vote ve yorumlarınızı bekliyorum :)

GERÇEK HAYAL 👊(YAZILIYOR) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin