ZEMHERİ AYAZI

<3.BÖLÜM>

Arkama bakmadan koşmaya başladım. Ali de arkamdan koşuyordu eli silahlı güvenlik de bize yetişmeye çalışıyordu. Bu sahneyi kaç kere yaşamıştım hatırlamıyorum bile o kadar çok ki, hızlı bir şekilde kosuyorduk ki bir anda ara sokağa döndüm yağmur yağdığı için koşarken pantolonumun pacaları ıslanmıştı.

Ali ile güvenliği atlatmıştık selfish sokağının başında biraz soluklandık     nefes nefese bir şekilde Aliye "yine atlattık" dedim omzuna vurarak, gülerek "Hadi eve gidelim yoruldum"

Yarım saat sonra eve vardığımda annem kapıda beni bekliyordu içeri girdiğimde bana sinirle baktı ve konuşmaya başladı "sen nerdesin sokağa çıkma yasağı 2 saat önce başladı hiç düşünmüyor musun aileni? Hadi bizi düşünmüyosun Aliyide mi düşünmüyorsun? Yok kim düşünecek? Elizan hanım anca gezme peşinde"  gözlerimi devirerek anne me baktım "anne Ali de yanımdaydı" Bu sözüme Annem daha da sinirlendi "kendi başın kalmadı O çocuğun da başını yakacaksın" dedi ve başını tutarak tekli koltuğa oturdu "Bu kız beni öldürecek!!" Aile içi kavgalarımız bittiğinde odalara dağıldık onlara olanları anlatmayacaktım tabiki de Çünkü onlar kral a söz etmezlerdi bu sevgi nereden geliyordu bilmiyordum ama Anneannem herkese doğruyu anlatmaya çalışıyordu oda kraldan ölesiye nefret ediyordu.
Anneannemi tek dinleyen de bendim Çünkü ben de kralın bir şeyler çevirdiğini Seziyordum. Bu kirlenmiş dünyada tek temiz anneannemdi hiç evden çıkmaz elinden bir kitabı düşürmez sürekli onu okurdu. O kitap hem huzur verici hem de çok acıklı bir kitap gibi gelirdi kulağa  adını bilmiyordum ama Anneannem dünyada bu kitaptan çok az kaldığını söylüyordu. Anneannemin sırrı neydi bilmiyordum ama çok gizli şeyler sakladığı belliydi ve çok şey biliyordu.
      
                                 *****
Sabah yine kahvaltıdan önce dışarı çıktım Ali ile buluştuk ve dün gece kaydettiklerimi izlemek için
Jishu shi ye gittik burası Basitleştirilmiş çince de "teknik oda" anlamına gelen küçük bir bilgisayar odasıydı ve halk içindi, daha zengin ve Üstün insanlar daha çok  Kamore ea mahlale ya da tekniese kamer e giderdi tabi oralara baya yüklü bir miktarla alınıyordu.

Jishu shi ya vardık ve içine girdik burası o kadar da kötü bir yer değildi zamanımızdan biraz daha geri teknoloji vardı ama yine de bize yetiyordu hemen bir bilgisayarın önune oturduk çipi taktık, her bölmenin yanları camla çevrili olduğu için kimse bizi göremezdi ve küçük bölmelerin içinde de kamera yoktu biz Ali'yle heyecanla beklemeye başladık Çip bir türlü açılmıyordu sonunda açıldığında nefeslerimizi tuttuk ama karşımıza çıkan pek iç açıcı değildi sadece siyah bir ekran vardı sinirim o kadar bozulmuştu ki Ali'ye bir hışımla döndüm "bune ne ya" Ali benim Bu hareketimle şaşırmış ve konuşmaya başlamıştı "Ben nereden bileyim kızım bana niye patlıyorsun" Ali de ben de düşünmeye başladık bunu kim yapmış olabilir ki Ali bana döndü "Çipin etkisiz hale getirilmiş bunu Kesin onlar yaptı herkesin gerçeği öğrenmemesi için" Kafam karışmıştı "Tamam da benim olduğumu nereden bilecekler" "bizi  kovalayan güvenlikçinin çipi vardı"
Korku ile gözlerini büyüttüm "Ali o zaman onlar" dedim ve Sustum Ali de bana Üzgün bir şekilde baktı benim peşime çoktan dusmuslerdir.  "Kaçalım" dedi ama bunu kabul edemezdim Eğer kaçarsan Bu sefer de aileme dadanırlardı.

"Saçmalama ailem ne olacak?" dedim Ali Beni kafa sallayarak onayladı "bu sefer de onları öldürdüler" Ben hala kara kara düşünürken Ali beni Kolumdan tutarak dışarı çıkardı "Hadi gidelim bir yol elbet buluruz ama birazdan burada olurlar burada olmamız tehlikeli" kafamı sallayarak onayladım aklıma anneanneme söz verdiğim gün gelmiştim Eğer şimdi ölürsem Anneannem e verdiğim sözü tutamazdım ölmemeliydim.

Kosarak ordan uzaklaştık ve eve geldik ne yapacağımızı bilmiyorduk annem bize yemek hazırlamaya mutfağa gittiğinde Anneannemin yanına gittik odasında yine o kitabı okuyordu bizim geldiğimizi görünce kitabı bıraktı kapıyı yavaşça kapattım ve anneannemin yanına gittim belki Anneannem bir yolunu bulurdu  Sonuçta eski topraktı görmüş geçirmişti bize bunların yolunu söyleyebilirdi Başımızdan geçen her şeyi anlattım Anneannem beni düz bir şekilde dinledi ve konuşmaya başladı uzun zamandır ilk defa konuşuyordu 2998'dan biri çok az yiyor Çok az konuşuyordu uzun süredir de hiç konuşmamaya başladı.
"Elizan bana verdiğin sözü unutmadın değil mi? ne olursa olsun Pes Etme belki de dünyanın Kaderi sizlerin elinde herkes robot gibi yaşıyor bunu değiştirebilirsiniz" dedi ve dolabının altından küçük bir kutu çıkardı Ben Şok olmuştum anneannemin Sesini duymayalı epey çok olmuştu ve dedikleri şaşırtıcıydı.

Kutunun içinden bir harita çıkardı Bu yaşadığımız yerin ve tüm şehrin haritasıydı kutunun içinden bir de kalem çıkarttı ve birkaç yeri işaretledi. Hala anlamıyordum ben bu insanların elinden nasıl kurtulacak tım ki harita ile mı? " Uzun Bir Yol gitmeniz lazım ama sonunda güzel bir şey başaracaksınız burada çok eski bir kütüphane var buraya gidin Orada bir kız var aynı Sizin düşünceleriniz de ve olanların hepsini görmüş bunun bir de erkek arkadaşı var oda O da bir şeyler olduğunun farkında Siz dördünüz birlikte başaracaksınız"

👏👏👏👏👏 selam arkadaşlar yeni bölüm geldi Oy Vermeyi unutmayın lütfen hoşça kalın Allah'a emanet olun

İnstagram: merve.irpik takip ☺