Pieces of Us-ON HOLD

Piece 4

          “You may kiss the bride,” I saw in his eyes the love. Sobra niyang mahal, ang swerte niya. Then they kissed. After that the crowd made applause for the newly weds.

              Yes. You’ve read it right, I’m on a wedding. Remember the last time, sabi ko may biggest project ako this week the wedding on Sunday. And thank God, it’s actually Sunday. Inimbitahan ako ng client ko sa wedding day nila. Ayoko sana pumunta pero ang rude ko naman kapag hindi ako dumalo.

                Yung mga nakaraang araw, mabuti naman nasurvive ko ang lahat ng trabaho ko. So here I’m on the wedding. Tapos na ang kasal sa simbahan at reception na ang next. So okay na kayang hindi na ako pumunta doon?

                “Ms. Aisha,” someone approached me. I saw the bride, my client. “I don’t know how I express my gratitude sa paggawa ng mga gowns for my wedding today, even though ni-rush ka namin Miss Aisha. Were very thankful,” she said to me. Kaya nga sobrang naging hectic yung schedule this past few days kasi nga rush tong big project ko sa kanila. Actually, they have their own designer pero niloko sila kaya nung ilang linggo na lang bago yung kasal naghahanap sila ng designer na tatanggap sa kanila. But all of them, hindi sila tinaggap kasi nga dapat a month ang preparation ng mga ganitong event. Not weeks. Sobrang nila akong pinaki-usapan kaya sa huli pumayag na ako. Wala daw kasi silang magagawa sa pagmove ng day ng kasal kasi nasettled na ang lahat lahat pero dahil lang sa niloko sila ng ng designer imomoved pa ba nila.

                “It’s okay,”then I smiled. “Congratulations!” I said to her.

                “Thank you Ms. Aisha. Anyways are you going to the reception?” she asked me. Oh crap! I just decided to go home before she approached me. Paano na?

                “Uhmm… yes,” I awkwardly said to her.

                “That’s good to know Ms. Aisha. Akala ko aalis ka na after the ceremony,” she said to me. Pwede bang sabihin sa kanya na yun talaga ang plano ko. “Then, see you there Ms. Aisha,” then she left me and go with her husband.

                Wala na akong nagawa. Madali lang sana umalis kanina nung hindi niya pa ako kinakausap. But now, she’s expecting me to be there. Pupunta na ako. Lumabas na ako ng simabahan at sumakay ako sa kotse ko. I drive to the reception.

                Nang nakarating na ako sa venue. I’m amazed how the place looks like. It’s beautiful. It’s full of flowers, actually para kaming nasa loob ng isang garden. Ang ganda ng theme ng reception nila. Then I enter the function room, magkatulad na magkatulad sa labas ang ayos, ang ganda din.

                I saw the bride and the groom in front. Actually, wala na akong intention magtagal dito. Iniisip ko nga, kakain pa ba ako dito? Wala akong kakilala and all the tables are full. Saan ako makakasingit niyan, ang awkaward lang. Kaya naman nakatayo lang ako dito sa gilid as I watched the both of them in front.

                Pumunta sila sa center as the smooth music starts. Kitang-kita mong masaya sila. Yung mga ngiting ganyan, dati naranasan ko din ngumiti ng ganyan pero sa isang iglap biglang nawala. Inikot pa ng groom ang bride niya. Natawa tuloy sa kanya ang asawa niya at niyakap siya patuloy pa rin sila sa pagsayaw. Hanggang anong oras kaya ako dito? Ano ba pwedeng magawa dito. Pwede na kaya akong umalis?

                I approached one of the waiters na nagseserve ng drinks sa reception para itanong ko nasaan ang restroom. Magaayos muna ako tapos aalis na. I enter the restroom. I look myself at the mirror. Okay pa naman ang histura ko. I just needed some retouch. Kinuha ko sa bag ang make-up kit ko and I do my thing. Palabas na sana ako ng restroom but I suddenly felt I needed to pee. Kaya pumasok muna ako sa isa sa mga cubicle. When I’m done I wash my hands, I grabbed a tissue at lumabas ako ng restroom na nagpupunas ng kamay ko. Tuloy tuloy lang ako sa paglakad then suddenly a bouquet of flowers land on my hands. Na naging dahilan ng pagtigil ko sa pagpunas ko ng kamay ko dahil nahulog ang tissue na hawak ko.