နို-၁၁
ေက်ာင္းတတ္စအ႐ြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ
႐ြယ္တူကေလးေတြကိုအားက်စိတ္နဲ႔ေငးၾကည့္ခဲ့ရတယ္။
အေဖကခ်ီပိုးၿပီးအေမကလြယ္အိတ္ကေလးနဲ႔ထမင္းခ်ိဳ င့္ေလးကိုကိုင္ေပးခံထားရသူဟာနိုမဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ထိုကဲ့သိုေသာခ်စ္စရာအမွတ္တရမ်ိဳ းတစ္ႀကိမ္တခါေလးမ်ွေတာင္နိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။
မိဘေတြရဲ႕ဂရုစိုက္ၾကင္နာမႈေတြခံယူေနရတဲ့႐ြယ္တူကေလးတိုင္းကို
တေမ့တေမာေငးၾကည့္အားက်ရင္းမ်က္ရည္လည္ခဲ့တာအခါခါ
ေက်ာင္းကဆင့္ေခၚသမ်ွအစည္းအေ၀းတိုင္းကို
အမ်ားသူငွာတို႔ရဲ႕မိဘေတြတတ္ေရာက္ၾကတယ္။
အစည္းအေ၀းၿပီးတိုင္းကိုယ့္ကေလးရွိရာစာသင္ခန္းဆီအလ်ွိ လ်ွိလာနႈတ္ဆက္ၾကတယ္။
ထိုအခိုက္မွာလည္းေငးၾကည့္ခဲ့ရရံုပဲေလ။
ကိုယ့္ဆီလာမယ့္သူတေယာက္မွမရွိဘဲ။
စာသင္နွစ္ေတြကေတာ့
တစ္နွစ္ၿပီးတစ္နွစ္ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။နို-၁၁
ကျောင်းတတ်စအရွယ်ကလေးတစ်ယောက်ဟာ
ရွယ်တူကလေးတွေကိုအားကျစိတ်နဲ့ငေးကြည့်ခဲ့ရတယ်။
အဖေကချီပိုးပြီးအမေကလွယ်အိတ်ကလေးနဲ့ထမင်းချို င့်လေးကိုကိုင်ပေးခံထားရသူဟာနိုမဟုတ်ခဲ့ဘူး။
ထိုကဲ့သိုသောချစ်စရာအမှတ်တရမျိုးတစ်ကြိမ်တခါလေးမျှတောင်နိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရခဲ့ဘူး။
မိဘတွေရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေခံယူနေရတဲ့ရွယ်တူကလေးတိုင်းကို
တမေ့တမောငေးကြည့်အားကျရင်းမျက်ရည်လည်ခဲ့တာအခါခါ
ကျောင်းကဆင့်ခေါ်သမျှအစည်းအဝေးတိုင်းကို
အများသူငှာတို့ရဲ့မိဘတွေတတ်ရောက်ကြတယ်။
အစည်းအဝေးပြီးတိုင်းကိုယ့်ကလေးရှိရာစာသင်ခန်းဆီအလျှိ လျှိလာနှုတ်ဆက်ကြတယ်။
ထိုအခိုက်မှာလည်းငေးကြည့်ခဲ့ရရုံပဲလေ။
ကိုယ့်ဆီလာမယ့်သူတယောက်မှမရှိဘဲ။
စာသင်နှစ်တွေကတော့
တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်ကုန်ဆုံးသွားခဲ့တယ်။
YOU ARE READING
နို
Short Storyလူသားတစ္ေယာက္ တနည္းအားျဖင့္မိန္းမငယ္ေလးတေယာက္ သူမဟာၾကမ္းတမ္းခက္ခဲတဲ့ဘ၀ခရီးလမ္းကိုေလ်ွာက္ေနရတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူမရဲ႕စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကေတာ့ၿပိဳလဲေနခဲ့တယ္။ သူမဟာႀကိဳ းစားရွင္သန္တယ္။စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခံစားခ်က္ဆိုးေတြကေနအေ...