Άπιαστο Όνειρο

Άλκης ..

Τρία χρόνια μετά.......για τον Άλκη..

''Εεεε..υπναρά, ξύπνα...Πρέπει να προετοιμάσεις τον λόγο σου. - Μην κάνεις πως κοιμάσαι ξέρω ότι με ακούς.''

''Σε άκουσα μωρέ δεν είναι ανάγκη να φωνάζεις..Έχω ακόμα ώρα.''

''Όχι δεν έχεις, πρέπει να κάνουμε και τις ετοιμασίες για το πάρτι της αποφοίτησης, θυμάσαι; ''

''Σου είπα δεν πρόκειται να έρθω στο χαζό πάρτι σου.. Στην αποφοίτηση μας πάμε , όχι σε μπάτσελορ..''

''Αδερφέ ξέρεις πόσο σ'αγαπάω, αλλά μια ζωή ξενέρωτος θα μείνεις. Τουλάχιστον πριν ξεσάλωνες και λίγο..Τον τελευταίο χρόνο όμως, τίποτα. Ξέρω ότι δεν θες να το συζητάμε, αλλά μήπως είναι καιρός να το ξεχάσεις πια; Τι το τόσο ξεχωριστό είχε πια αυτή η τύπισσα που μόνο από μία ματιά κόλλησες εκεί; ''

''Χρήστο, μην αρχίζεις να χαρείς..Επειδή δεν θέλω να έρθω σε ένα ηλίθιο πάρτι με κοριτσάκια της σειράς που θα με τρελάνουν δεν σημαίνει ότι σκέφτομαι εκείνη..''

''Ααα ναι; Και τότε πώς κατάλαβες κατευθείαν ποια εννοώ; Ειδικά αφού έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε;''

Μπορεί ο Χρήστος να ήταν στον κόσμο του για όλα όσα αφορούσαν την ζωή του και το μέλλον του, αλλά ο Άλκης ήξερε πολύ καλά πως του φίλου του δε μπορούσε να του ξεφύγει. Και το ήξερε από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να του μιλήσει για εκείνη την κοπέλα, αμέσως μόλις γύρισαν πίσω στην Αγγλία εκείνη την ίδια μέρα. Ήξερε πως θα βρει τον μπελά του από τον φίλο του που κυνηγάει φαντάσματα, αλλά δεν περίμενε ποτέ να κρατήσει τόσο όλος αυτός ο παραλογισμός. Ο φίλος του είχε δίκιο.

Στην αρχή που επέστρεψαν έβλεπε κάθε βράδυ στον ύπνο του την ίδια σκηνή. Μία πανέμορφη κοπέλα να του κλέβει όλη την προσοχή για λίγα δευτερόλεπτα και να τον ταξιδεύει. Και στην αρχή προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του ότι δεν ήταν τίποτα. Το μυαλό του απλώς του έπαιζε παιχνίδια, γι'αυτό και τα δύο πρώτα χρόνια ο Άλκης είχε αρκετές εφήμερες και επιφανειακές σχέσεις. Νόμιζε ότι απλώς δεν ήθελε κάτι παραπάνω..μέχρι τον τρίτο χρόνο από την στιγμή που την είδε, που το όνειρό του συνέχιζε κάθε βράδυ να τον στοιχειώνει, κάθε φορά και πιο αληθινό...Και τότε κατάλαβε. Ήθελε όντως κάτι παραπάνω!! 

Μα αυτό που ζητούσε ο Άλκης δεν ήταν ικανή καμία γυναίκα να του το δώσει, γιατί μέσα του ήξερε πως αυτό που ζητούσε ήταν να τον ταξιδέψει στα αλήθεια η άγνωστη αυτή κοπέλα και να μάθει επιτέλους κάθε πτυχή της ύπαρξής της. Και να ζήσει το όνειρο..το δικό του..άπιαστο όνειρο...

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Άλκης έχασε το ενδιαφέρον του για κάθε κοπέλα γύρω του και επικεντρώθηκε στις σπουδές του, σαν δικαιολογία για να την βγάλει από το μυαλό του.. Και το αποτέλεσμα ήταν θριαμβευτικό....για τις σπουδές του τουλάχιστον. Κατάφερε να αποφοιτήσει με άριστα και να επιλεχθεί για τον λόγο της αποφοίτησης της τάξης του. Παρόλα αυτά η μυστήρια κοπέλα δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του..Ήταν κάθε βράδυ εκεί , να τον ταξιδεύει έστω για λίγο πίσω στο σημείο που την είδε για πρώτη και τελευταία φορά. 

''Έτοιμος; Έχουμε αργήσει και θα χάσεις τον λόγο σου. Είναι και  ο καθηγητής σου που θέλει να σε δει μην το ξεχνάς.''

''Ναι ναι το θυμάμαι. Έτοιμος, φύγαμε. Τι να με θέλει άραγε;''

''Θα θέλει να συγχαρεί και επίσημα το πουλέν του.''

''Τι κόπανος που είσαι ώρες ώρες'' του είπε και ξεκίνησαν για την τελετή έναρξης..

''Έλα χαλάρωσε, είμαι σίγουρος ότι δεν θα είναι κάτι τρομερό..'' συνέχισε την πρόβλεψή του ο Χρήστος και φύγανε, χωρίς να έχουν ιδέα πόσο λάθος ήταν αυτή η πρόβλεψη.

Σύντομα ο Άλκης θα καταλάβαινε πόσο σημαντικά ήταν αυτά τα τρία χρόνια και ακόμα πιο πολύ θα καταλάβαινε πόσο σημαντικά ήταν εκείνα τα βράδια που ταξίδευε κοντά της. Αρκεί να πιστεύει κανείς στην μοίρα, και ευτυχώς ο Άλκης πίστευε πολύ στην μοίρα....