UNLAWFUL(Türkçe/Harry Styles Fanfic.)

7.BÖLÜM "Deri Koltuk"

  Merhaba sayın wattpad kullanıcıları.Okuyucularım,takipçilerim.Hepiniz Unlawful'un7. bölümünün açılış kısmına hoşgeldiniz.Aklınızdaki soruları algılayabiliyorum.Neden bu kadar geç yazıyorsun.Kendi seçimim.Yoğunum.Lise,sınavlar,düşük notlar,perfomans ve projeler..Sonuç lanet olası okul.Herneyse. Bölümü aşağıdan okuyabilirsiniz.Bölüm sonunda lütfen sağ kenarda bulunun (website) veya bölümün sonundaki "vote-yıldız-" a tıklıyarak (mobil) oy verebilirsiniz.Dilerseniz,bölümün alt kısmından (website) veya bölümün sonundan "baloncuk" işaretine tıklıyarak değerli yorumlarınızı da bizimle paylaşabilirsiniz.. I-Am-MercedesFierce iftiharla sunar...Keyifli okumalar. XO

  Saatlerdir bu odadaydım.Acaba çıkıp alışveriş yapsam kızar mıydı? Pekala,kızardı.Steve Hannson.Kabul.Yakışıklı,feci bişey.GQ nun rahatlıkla kabul edebileceği bir erkek model olabilirdi.Tabii o da Harry gibi bir CEO olmayı tercih etmişti.Aptal mı bunlar? Evet.

     Söylediğim 3. kahvemi de bitirdikten sonra artık sıkıntıdan yarılacağımı düşündüğüm için Harry'nin geniş ve gösterişli odasından çıktım.Bana kızacaktı ama umurumda değildi.Çalışanları ziyaret edip onşarı biraz korkutabilirdim.

   Ağır kapıyı çekip açtım.Odanın çaprazında oturan sekreter ayağa fırladı. "Efendim,Bay Styles odada kalmanızı söylemişti." . Güldüm.Neyin kafasıydı bu? "Bay Styles'ına söyle,kendini becersin" .Kumral kızın yüzü bembeyaz kesildi.İleride duran ve bizi duyan bir kaç çalışan da aynı yüz ifadesi içerisindelerdi. "Duydun mu?" dedim kıza yaklaşıp. "Bunu ona söyle yoksa saçlarını kazıtırım!" .Kızın elleri ışık hızıyla saçlarını gitti ve hışımla kafasını salladı. "Peki,efendim".

    Ağır adımlarla asansöre bindim.Kapılar kapandı.Birkaç kat indikten sonra iki takım elbiseli adam bana katıldırlar.Birinin yüzündeki çarpık gülümsemenin anlamını biliyordum.Köşeye çekildim.Boğazını temizleyip bana döndüğünde,yüzük olan elimi kaldırıp saçımı karıştırırmış gibi yaptım.Ardından bende boğazımı temizledim.Ufak bir kıkırtı çıkarıp önüne döndü. "Peki" diye mırıldandığını duydum.Gülmemek için dudağımı dişlerken,asansörden uyarı sesi yükseldi.Kapılar aralandı ve bir sürü bilgisayarın olduğu bir yere çıktım.Herkes harıl harıl çalışıyordu.Arkamdaki kapılar kapandı ve asansör görevine geri döndü.

     Yavaşça hareket edip sola döndüm.Birkaç kişi kafasını kaldırıp bana baktı.Yanımda biten genç çocuğa baktım. "Birini mi arıyordunuz?" dedi usulca. Stajyer miydi? "Hayır.." . "Öyleyse üzgünüm ama burada kalamazsınız.Burası özel mül-" . "Biliyorum,burası eşimin özel mülkü.." .Kireç gibi bir surat. "S-siz..Siz ben kahretsin üzgünüm efendim.Bayan Cherina'ydı değil mi?Sizi hiç görmedik.Affedin." . "Ben bir kraliçe değilim,benimle böyle konuşma.Bu çok rahatsız edici." .Başını salladı. "Burada ne yapıyorlar?" dedim tekrar çalışan insanlara dönüp. "Sanırım,grafikleri ve yıllık gelir-giderleri hesaplıyorlar" . "Bu kadar insan mı?" . "Evet,efendim." . "Sen nesin?" . "Ben stajyer'im.Eğer iyi olduğum kanısına varılırsa mühendis olarak işe başlayabileceğim" .Güldüm.Eskiden bende mühendis olmak isterdim. "Seni mühendis olarak işe alacaktır.Ona söylerim" .Yüzündeki duygu karmaşası tarif edilemezdi.Mutlu olmuştu.. "İsmin ne?" . "Ronan..Ronan Parke" .Başımı salladım. "Pekala.Onunla konuşurum ama benim için ufacık birşey yapmanı istiyorum" .Şiddetle başını salladı.Kıkırdadım. "Korkma büyük birşey değil.Sadece acıktım ve sizin o göt patronunuz dışarı onsuz çıkmama izin vermiyor.Gidip bana hamgurger menü alır mısın?" .Nefesini bıraktı. "Huh.Bu muydu?" .Saatine baktı. "15 dakika sonra elinizde olur efendim.Çok teşekkür ederim." .O asansöre doğru koşarken peşinden baktım.İster istemez gülüyordum.İnsanlar çalışmak zorundaydı,ve bende ona istediğini elde etmek için yardım edecektim.