Hüzünlere Alışmalıyız

İlk hüzünlerim başladı..

07.11.2004 tarihinde doğan bir kız la başlamıstı hikayem... O kız bendim işte. Küçük yaslarda yokluk ve sefalet için de Dünya,ya gelen bir kız oldum ama çok mutluydum ben, 2 abim var benim. En büyük abim 19 yaşına girecek. Benim ilk sevgilim babam dı 2. Sevgilim abim oldu. Okula gidince yemezdi,bana bir kaç yiyecek getirirdi... Ben 5 yaşına kadar yoklukta büyüdüm. Babam ilerliyen zamnlarda tır söförlüğüne basladı.. Annem yemek yapartı yola çıkıcağı zamanlarda.. Yömyesini eve getirsin daha da paramız olsun diye. Ben okula başladiğın zamanlarda calışkan bir kızdım,polis olmaktı hayalim ilk okulda hep pek iyi ile gelirdim.Ortaokul başladım derslerim biraz düştü...6.sınıfa gectiğim zamanlarda tessetürlü olmak istiyordum ama hep utanmişimdır.. Okulumu değistirmek istedim...Bir İmam Hatip Ortaokuluna gitmek istedim.. Tessetüre başlamak icin okula ilk gidişimde utanç basmıştı beni normaldir zaten.. Okulda en güzel kız olarak seçilmistim.. Beyaz tenli,orta boylu bir kızım diye. Sınıfımda ki herkez esmer dir...Okulda derslerim daha ağır geldi..Bir çok tane ders eklendi İMAM HATİP olduğundan..