𝐅𝐚𝐬𝐭𝐞𝐫 𝐓𝐡𝐚𝐧 𝐘𝐨𝐮 || 𝐓𝐢𝐭𝐚𝐧𝐬 ϟ {zawieszone}

⚡ 14 | Kostium ⚡

Następnego dnia 

Spałam w jakimś małym pokoju na dość skromnym łóżku — właściwie, to był to jedynie materac na jakichś dziwnie ułożonych deskach.  Gdy wstałam, udałam się do laboratorium. Wszyscy już wstali i pracowali. Gdy mnie zobaczyli, pierwszy odezwał się Cisco.

—  Zarwałem całą noc specjalnie dla ciebie —  zaczął — zrobiłem kostium!

Ucieszyłam się i przytuliłam go na znak wdzięczności. Pobiegł do jakiejś innej sali i po chwili wrócił z moim nowym kostiumem.

Sięgał od stóp do szyi, był ciemnoniebieski z czarnymi elementami przy nogach, rękach i w pasie oraz miał czarne koło ze ślniącą błyskawicą na piersi. Oprócz tego dołączył mi czarną maskę podobną do tej, co ma Nightwing - mój brat, jedynie w trochę innym kształcie.

—  Super! —  Nie mogłam wyjść z podziwu. 

—  Tak jak prosiłaś, odporny na tarcie. Oprócz tego dodałem parę innych bajerów. —  Uśmiechnął się mężczyzna.

—  Zapomniałam! —  Przypomniała mi się ważna rzecz. —  Przez to wszystko wczoraj zapomniałam zadzwonić do brata! Muszę szybko to zrobić, żeby się nie martwił.

Wyjęłam telefon z plecaka i wystukałam numer do Dick'a. Po chwili odebrał.

—  Cześć... sory, że wczoraj nie zadzwoniłam... wiesz, tyle się działo, że zapomniałam. —  Przywitałam się.

—  Hej, cieszę się, że nic ci nie jest. Dowiedziałaś się tego, co chciałaś?

—  Tak! Wiem już kto jest moim tatą i tak dalej... a pewien inżynier zrobił mi kostium —  Mówiąc to, spojrzałam z uśmiechem na Cisco'a. —  Wrócę jutro, jeśli nic mnie nie zatrzyma... chcę trochę pobyć z tatą...

—  Twój ojciec to Flash! —  Odgadł brat.

—  No... tak. Ale na razie nie mów innym. Chcę sama im wszystko opowiedzieć...

—  Okej... my też mamy dla ciebie wieści... ale również powiem ci je, jak wrócisz.

—  Dobra. Pa, kocham cię.

— Ja ciebie też. Pa.

Rozłączyłam się i wzięłam głęboki wdech. Wreszcie czułam się mniej zagubiona, niż zwykle... wreszcie poczułam się szczęśliwa!

Nagle do telefonów zebranych osób na sali przyszło powiadomienie, w tym samym czasie.

—  Atak meta-człowieka! —  Krzyknęła kobieta i dosiadła się od razu do komputera. W mgnieniu oka wszyscy byli już przygotowani - Flash miał na sobie kostium, Cisco pomagał kobiecie, która, jak się później okazało, ma na imię Caitlin. 

—  Umiesz walczyć? Należysz do Tytanów, więc obstawiam, że tak... —  Zapytał mój tata.

—  Tak. Znaczy... tak myślę... byłam trenowana przez Batmana, potem przez brata, więc raczej do czegoś się przydam. —  Odpowiedziałam niepewnie. Rozmawiałam w cztery oczy z Flash'em i nawet, gdy już wiedziałam, że jest moim tatą, nie chciałam wyjść przy nim na tchórza.

—  Dobra. Chciałabyś ze mną pójść zawalczyć z tym meta-człowiekiem? 

—  No... mogę...

—  Tylko uważaj na siebie, mam dość tracenia bliskich... —  Westchnął i gestem pokazał, żebym ubrała się w swój kostium, co zrobiłam tak szybko, jak on wcześniej. 

—  Cait, Cisco, chcecie iść znami? —  Spytał Barry. —  Oczywiście jeden z was, w końcu ktoś musi zostać i mnie instruować przez mikrofon... — Dodał pośpiesznie. 

—  Ja mogę iść! —  Odparła Caitlin. Gdy to powiedziała, zrobiła sobie małą ranę scyzorykiem i po chwili jej oczy były jasnoniebieskie - prawie białe, usta stały się niebieskie a włosy zmieniły kolor z brązowego na jasny blond. 

—  Ona jest jakąś Elsą? — Zdziwiłam się przemianą brunetki. 

—  No, powiedzmy. —  Zaśmiała się, jej głos zmienił się od tego, co miała w formie Caitlin. —  Dość gadania, idziemy! Cisco?

Francisco słysząc swoje imię otworzył jedną ręką portal, przez który po kolei przeszliśmy. 

⚡⚡⚡

❝No, powiedzmy. ❞

❝❞

❝❞

❝❞

❝❞

⚡⚡⚡

Słowa: 583