The UNEXPECTED Guest is my new Boss

38

Hindi ko akalain na siya ang may kayang gumawa nito.

Bakit? Anong kasalanan namin sa kanya?

Tinuring siya ni Daddy na parang kapatid na. Siya ang kaisa isahang pinagkakatiwalaan ni Daddy tapos ganto lang gagawin niya?

"Ayos ka lang ba?" Tanong ni Gian. Tinulungan niya akong umupo sa kama at sumandal sa may head board.

Dahil sa pagkagulat nang nalaman ko ay bigla akong nahilo. Sa bahay na lang ako nagpadala kay Gian dahil hindi ko naman kailangan ma ospital. 

Wala ngayon si Daddy sa bahay. Nagpunta siya sa Mindoro para kamustahin ang ibang kamag anak ni Mommy.

"Hindi ko alam kung ano ba ang mararamdaman ko Gian. Hindi ko maintindihan kung bakit" naguguluhan kong sabi. Napasapo na lang ako sa noo ko.

"Wag ka na lang muna mag isip nang kahit ano. Magpahinga ka. Mas kailangan mo yun" sabi ni Gian na inalalayan akong humiga. Gusto ko sanang tumanggi pero ramdam ko din ang antok. Inayos ni Gian ang pagkakakumot sakin.

"Don't leave until I sleep" sabi ko bago pinikit ang mga mata ko. Gian kissed me on my forehead.

May dilim na nang magising ako. Maayos na din ang pakiramdam ko. Tumayo ako at lumabas nang kwarto. Dumeretso ako sa kusina para kumain.

"Manang" tawag ko nang makarating na ako sa kusina.

"Gising kana pala" lumingon ako sa likudan ko at nakita ko si Gian na palapit sa akin. "Okay na ba pakiramdan mo?" Hinaplos haplos niya ang ulo ko.

"Ano pang ginagawa mo dito? Hindi ka pa ba umuuwe?" Sunod sunod kong tanong.

"Inantay kitang magising. Halika kumain ka na muna" he guides me and help me to sit.

"Dapat umuwe ka na para makapag pahinga ka" ngumiti lang siya at hindi ako pinansin. Naupo siya sa may harap ko.

Lumabas naman si Manang mula sa loob nang kusina kasunod nang mga ibang kasambahay na may mga dalang pagkain para samin ni Gian.

"Thank you Manang" I said after they put all the food on the table.

"Magpagaling ka. Kainin mo lahat yan si Sir Gian ang naghanda nang lahat nang yan" sabi ni Manang na kinagulat ko. Napatingin ako kay Gian na ngiti lang ang binigay sakin.

"Salamat Manang" sabi ni Gian at bumalik na ulet sila Manang sa loob nang kusina.

"Ikaw talaga naghanda lahat?" Di makapaniwalang tanong ko habang isa isa tinitingnan ang mga nakahain sa lamesa.

"Kumain ka na nga lang. Kailangan mo magpalakas" he answered.  I just smiled and nod.

Nagsimula na akong kumain at tikman ang mga nakahaing pagkain.

Lahat nang pagkain ay masarap. Talaga bang si Gian nagluto nito?

Ang swerte ko naman kay Gian. Gwapo, magaling makipaglaban at masarap magluto.

"What are you thinking?" nasira ang katahimikan saming dalawa. Nasa garden kami at nakaupo sa aming duyan house.

"Wala naman" I answered back.

"I don't believe you" tumingin ako sa kanya at nakatitig na siya sakin. "I can see in your eyes how hurt you are" he caress my face.

"Yes I'm hurt at hindi ko alam kung ano ang magagawa ko pag napatunayan na may kinalaman sila sa kaguluhang ito"

"Wag mo na lang muna sila intindihin. Kailangan mo magpalakas. Marami pa tayong laban na kailangan kaharapin"

"Kaya ko na Gian. Kaya ko na ulet humarap at lumaban. Kung gusto nilang makipaglaro makikipaglaro ako. Sisiguraduhin ko na sila ang matatalo" I assured.

"That's my girl" he said. I smiled at him. "Mas lalo kang gumaganda pag ngumingiti ka" nang aasar ba siya? 

"Wag mo na nga akong bolahin" pilit kong tinatago ang kilig ko.

"Basta lagi mo lang tatandaan na nandito ako para sayo. Magtiwala ka lang sakin Dara. Tiwala lang" ngumiti lang ako sa kanya kahit pakiramdam ko ay may mga dahilan ang mga sinasabi na para bang may tinatago siya.

"Mahal na Mahal kita Dara" Gian said. Unti unti lumalapit ang mukha niya sakin. Unti unti na din akong kinakabahan at mabilis ang tibok nang puso ko.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para bang hindi mapakali sa sobrang excited at para bang sasabog sa sobrang kilig.

Pinagdikit ni Gian ang mga noo namin. Tiningnan niya ako sa mga mata at unti unti pinagdikit ang labi naming dalwa.

Sa una ay mabagal na halik lamang ang ginagawa namin hanggang sa bumilis nang kaunti ang aming halikan.

Sa sayang nararamdaman ko ay napulupot ko ang dalwang kamay ko sa leeg ni Gian.

Iniyakap naman ni Gian ang mga kamay niya sa bewang ko.

Tanging hingal lang ang narinig ko nang magbitiw ang mga labi namin. Nakapulupot pa din ang mga kamay namin sa isat isa.

"I- I think I should go now" he said. "Baka hindi ko pa mapigilan ang sarile ko" he smirked.

Tumikhim naman ako at naalala ang posisyon naming dalwa. Agad kong tinanggal ang kamay ko sa leeg niya. Pakiramdam ko ay nagiinit na ang buong mukha ko

---------------------------------------------------

bebedeejhei