Ölüm. Nerede gelecek nasıl gelecek bilmemessin, bilemeyiz.
Aslında bütün günler ölüme gider , son bir gün vardır.Bir kış düşünün son bahar ile birlikte , siz bir ağaca tutunuyorsunuz ve ağaçtan düşüyorsunuz. Sonra bir bakıyorsunuz ki başka bir ağaç var , dallarını size uzatıyor ve ağaçta bir ömür yaşamak istiyorsunuz.
O ağaçta sadece sizi istiyor dallarında başkasını değil , sonra bir bakıyordunuz ki ilk defa ilk bahar olmuş . Ama zaman geçiyor ağaç sizi bırakmak istemiyor , sizde düşmek istemiyorsunuz. Ağaca her gün veda ediyorsunuz, ama ağaç sizi bırakmayacağında kararlı. Sonra kış oluyor biribirinize sımsıkı tutunmuşsunuz, ve düşüyorsunuz , son gördüğünüz şey ağacın muhteşem ama kan çanağına dönüşmeye hazırlanan gözleri.
Bir daha bir ağaca çıkmıyorsunuz. Çünkü siz artık soldunuz!İşte ben yapraktım o ise ağaç 🍂
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaprak 🍂 NEFTAH
Non-FictionAdam korkak değildi , ama korkuyordu sevmekten. Kadın korkak değildi , ama korkuyordu dünyada tek kalmaktan. Kimse korkmaz sadece korkutulur. Bir bir elime düşüyordu ipeksi saçları, Bir bir düşüyordu incileri , her gün soluyordu , yeşilleri kırmızıl...