teen romance

Κεφάλαιο 1

Άφησα ζεστό να διαπέρασει στα κάστανα μαλλιά μου,όλο το άγχος μου να πέσει σαν μικρές σταγόνες νερόυ στα πόδια μου και να  παρασυρθεί από το νεροχύτη της μπανιέρας. Ήταν πρωί ακόμα και είχα ακόμα δεκαπέντε λεπτά ώσπου να προετοιμάσω για να πάω σχολείο.

Αφού βγήκα από το μπάνιο φορέσα τα φρεσκοσιδερομενα ρούχα που ήταν ακουμπισμένα στην πολυθρόνα δίπλα από το κρεβάτι. Ήταν όμορφος ο καιρός από το παράθυρο του δωματίου μου. Είναι κρίμα που θα χαραμίστει στο σχολείο για επτά ώρες....

Ανστεναξα καθώς τοποθέτησα στα πόδια μου τα καινούργια αθλητικά παπούτσια που μου αγόρασε η μαμά αφού είχα γενέθλια το Σάββατο. Ήταν ομορφα αλλά ενοχλητικά.

Όπως οι υποτιθέμενες Ντίβες του σχολείου...

Ειμουν ατοιμη και έστειλα μήνυμα στην φίλη μου άννα για να την ενημερώσω πως είμαι έτοιμη και ότι θα είμαι στο παρκακι σε μερικά λεπτά.
Το είχαμε κανονίσει πριν τέσσερα χρόνια στην πρώτη γυμνασίου να πηγαίνουμε μαζί εφόσον δεν χρειαζόμαστε πλεον τους γονείς μας. Εξάλλου είναι βαρετά το πρωί και η ζωή της είναι ενδιαφέρον για εμενα να ακούω. Ειμαστε σε διαφορετικές τάξης. Εκείνη στο Α2, που εγώ θεωρώ την τυχερή τάξη αφού δνε κάνουν ποτέ μάθημα, ενώ εγώ είμαι στην Α1 τάξη μαζί με την φίλη μου Μαρίνα.

"Χωριό καλή Ηρώ" φώναξε η άννα από μακριά με ενα τεράστιο χαμόγελο στα σαρκώδη χείλη της βαμμένα Μπορντό κόκκινο. Απορώ που βρίσκει την όρεξη να βάφεται, εγώ κοιμάμαι ακόμη και υπαρχει περιπτώσει να έχω βάλει διαφορετικές κάλτσες.

"καλημέρα" απαντώ με τον τόνο της φωνής μου χαμηλό με την ιδέα ότι κοιμάμαι ακόμα. "πως πέρασες χθες;"

"αχ δεν μπορείς να φανταστείς, ο Γιάννης και εγώ πήγαμε σινεμά και μετα κοιμήθηκα σπίτι του" είπε χοροπηδοντας από χαρά.

Ο Γιάννης και Η άννα είναι από της σχέσεις που άνετα ζηλεύεις. Είναι μαζί από την τρίτη γυμνασίου και δεν έχουν χάσει το έλκος που συνήθως χάνεται σε ένα μήνα στην ηλικία μας. Αχχ έρωτας είναι παντού.

Θα κάνω εμετό.

Η άννα έδωσε λεπτομερείες η οποίες δεν ήταν απαραίτητες αλλά είμαι η κολλητή οπότε θα το αντέξω. Εξάλλου η χαρά της είναι και δικιά μου.

Είχαμε φτασιε στην είσοδό του σχολείου και περίμεναμε να επιλεχθεί μαθητής ώστε να πει προσευχή μπας και ανέβουμε στις τάξεις για μάθημα.

Η αναβολή έφτασε στο τέλος της όταν  Γιώργος Καρούδης εμφανίστηκε μπροστά μας.
Το κλασσικό πονηρό χαμόγελο στα χείλη του καθώς έλεγε την προσευχή.

Μέχρι και ο χριστιανισμός γίνεται αμαρτία πάνω του.

Ας εξηγήσω. Αρχικά πίστευα ότι εγώ και ο Γιώργος θα γινομασταν φίλοι. Στο πρώτο τετράμηνο τις πρώτης γυμνασίου, ο Γιώργος και εγώ μιλούσαμε πολύ, δνε λέγαμε βεβαια τα πάντα αλλά ένιωθα ωραία όταν μου μίλαγε η μου έδειχνε έστω κάποιο ενδιαφέρον. Τον Επόμενο χρόνο που βγήκα απουδιολογος, με έγραψε στα γραμμένα του και δνε μου ξαναμιλήσε. Και μετά  από αυτό περίμενα να σταματήσω να νιωθω το οτιδήποτε για αυτόν, αλλά απλά έλεος.
Έχω δαγκώσει την λαμαρίνα, άσχημα.

Τελείωσε την προσευχή και ανεβήκαμε πάνω στα θρανία.  μπήκαμε στις αίθουσες.

"Ηρώ!" είπε μια φωνή από πίσω μου. Ήταν η κολλητή, Βικτωρια! Είμαστε φίλες απο το δημοτικό.

"Ωπ τι έγινε?" είπα γυρνώντας.

"Λοιπόν ξέρεις ότι óå ìåñéêÝò åâäïìÜäåò ôï Σάββατο θα γινει ένα πάρτι στο σχολείο?" ρώτησε με γυαλιστερα ματιά.

Γνέφω το κεφάλι καταφατικά και εκείνη αγγίζει τον αγκώνα μου. "πρέπει να έρθεις! Σε θέλω δίπλα μου!"

Ας πούμε μερικά πράγματα για την Βικτωρία. Δνε συμπαθεί την άννα αν και ήταν κάποτε κολλητές. Είναι κατά κάποιο τρόπο η ώριμη της παρέας. Και κάτι ακόμα, αν θέλει κάτι θα το πάρει. Και αυτή την στιγμή θέλει íá ðáù óôï ìåëëïíôéêï ðáñôé åíþ èá å÷ù åêåßíç ôçí çìåñÜ óéãïõñá ìáèçìα!

"Ξέχνα το" είπα αμυδρά.Η Βικτωρία είναι στο δεκαπέντεμελες όπως και ο Γιώργος. Και δεν θέλω να βλέπω την φάτσα του περισσότερο από τριάντα πέντε ώρες την εβδομάδα.

"Έλα ρε σε παρακαλώ" έπεσε με την κυριολεξία στα πόδια μου και παρακαλούσε. Μας κοίταζαν όλοι.

Ε ρε ρεζίλι που γίναμε.

Αναφώνησα και την ξανακοιτάξα. Είχε πάρει το κουταβικο βλέμμα και το έκανε δυσκολότερο να αρνηθώ.

Για μερικά ακόμα λεπτά απλά κοιτούσαμε η μία την άλλη μέχρι που είπα "ναι, θα έρθω στο πάρτυ."

Και το διαβολικό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.

Ωραια θα περάσουμε και σήμερα...