Smutki, troski i MYŚLI

Każdy koniec to tak na prawdę nowy początek.

Wszystko się kiedyś zaczyna i kiedyś się kończy. Taka jest kolei rzeczy i trzeba się z tym pogodzić. Po co się rodzimy? Aby żyć. Po co żyjemy? Aby umrzeć i pójść do Nieba. Na tym opiera się nasza egzystencja. Na tym polega czas. Na przemijaniu. Wszystko kiedyś przeminie. Każdy kiedyś umrze a świat kiedyś się skończy. Ale to wcale nie jest powód do smutku. Tak na prawdę to jest powód dla którego powinniśmy się cieszyć z każdej jednej przemijającej chwili. Bo ta chwila przeminie i już nie będzie można do tego wrócić i przeżyć jej na nowo w lepszy sposób. Takie jest życie i powinniśmy żyć tak jakby każda chwila była tą ostatnią. Powinniśmy czerpać z tych chwil jak najwięcej dobra i miłości. I nie można się martwić tym że ktoś obok na przykład dajmy na to odchodzi. To jest trudne ale tak na prawdę to jest to większy powód do radości niż smutku. Nie dlatego że nie będzie nam tej osoby brakować tylko że ta osoba jest już szczęśliwa w Niebie i będzie się radować przez całą wieczność. Bo nasza śmierć nie jest końcem. Jest nowym początkiem czegoś o wiele piękniejszego niż możemy sobie wogule wyobrazić. To jest właśnie piękno życia. Że nawet jak to tutaj się skończy to zacznie się drugie, jeszcze piękniejsze i już nigdy się nie skończy. I tak jest ze wszystkim innym. Koniec jednej rzeczy tak na prawdę nie oznacza nic innego niż początek innej rzeczy. Życzę Wam wszystkim żebyście nauczyli się patrzeć na świat w ten właśnie sposób. Jako coś co jest nam dane żebyśmy żyli pięknie i kochali się wzajemnie a wtedy koniec tego życia na pewno będzie dla nas niczym więcej jak tylko początkiem tego najważniejszego, wiecznego, w Niebie.