SIR

Yaramazım

Naz'ın ağzından

Başımdaki felaket acıyla yüzümü buruşturdum ve yavaşça gözlerimi açtım. Karşıma siyah bir tavan çıktı. Ama biz en son yurttaydık.... sonra... Ahh tabiki o adamlar korkuyla yanıma baktım Ceren de baygın yatıyordu ne yapacağımı bilemez halde Cereni uyandırmaya çalıştım.

-Ceren iyi misin uyan hadi lütfen. Korkuyorum Ceren lütfen uyan. Ben hala Cereni uyanması için sarsıyorken kapı birden açıldı ve bende çığlığı bastım. Gelen Tunaydı edepsizce sırıtıyordu ve bu benim daha da korkmamı sağlıyordu.

-Şşş hadi ama benden korkulurmu? Hadi kalk gidiyoruz. Son cümlesini ciddileşerek söylemişti bense şuan korkudan ne yapacağımı bilemiyordum bunu konuşurkende yeterince belli etmiştim.

-N nereye g gidiyoruz?

-Soru sorma hadi! Başımı olumsuz anlamda salladım ve geri geri gitmeye başladım. Ah lanet olsun Ceren uyan artık! Bu hareketim onun hoşuna gitmiş olmalı ki sırıtarak bana doğru gelmeye başladı. o geldikçe ben geriye gidiyor ona yalvarıyordum.

-Lütfen lütfen yalvarırım uzak durun bizden bırakın bizi lütfen.

Sonlara doğru sesim kısıklaşmıştı sonun da yataktan düştüm acıyla inledim. Oysa bu durumua kahkaha attı ama ben hala korkuyordum yatağın yanında duran süslüklerden birini atıp ona fırlattım ama refleksleri iyiymiş ki rahatça kurtuldu ama pes etmedim elime ne geçerse ona atmaya başladım o sırada Ceren bişeyler mırıldanınca dikkatim dağıldı ve birden önümde beliriverdi beni iki kolumdanda tutarak kaçmamı engelledi. Ben hala debelenirken dudaklarını kulaklarıma sürttü. Anında hareketsiz kalırken güldü ve hiçbirşey demeden beni Cerenin olduğu odadan çıkardı. 

-N nereye gidiyoruz. Hala durmadan ağlıyordum Tuna ise ciddi bi sıfat takınmıştı ve hiç konuşmuyordu. 2 dakika geçmeden başka bi odaya girdiğimizde beni siyah masanın önünde duran deri koltuklara fırlattı. Ona baktığımda bana bakmıyordu masaya geçip çekmecelerden birinden bikaç dosya çıkardı ve gelip önüme koydu. o yine konuşmazken ben yine susmadım.

- Bunlar ne?

o yine konuşmadan ifadesizce bana bakıyordu, bir süre suratıma baktıktan sonra elindeki kahverengi büyük zarfı bana verdi o zarfın elinde olduğunu bile bilmiyordum. Merakıma yenik düşerek zarfı açtım içinden yaklaşık 10-15 tane fotoğraf çıktı. Ama bu... bu olamazdı değil mi.... 

BU NASIL OLABİLİRDİ?

Cerenin ağzından

Başımdaki sızıyla gözlerimi zar zor açabildim. Naz... Naz nerde olamaz ona bişey yapmış olamazlar değil mi. Kardeşime bişey yapmazlar değilmi. Yavaşça doğrulduğumda odanın simsiyah mobilyalarda döşenmiş bir yatak odası olduğunu gördüm. kafamı çevirdiğimde yatağın karşısındaki siyahlar içindeki adamı görünce çığlığı bastım. Adı neydi hah buldum Rüzgardı. Rüzgarın yüzünde mimik oynamazken elindeki içki bardağı ile oynamaya devam etti. Sonunda hızlı bir şekilde bardağı yanımdaki duvara fırlatınca korkudan bayılacak duruma gelmiştim durmadan çığlık atıyordum. Ama kıpırdayamıyordum sadece ağlıyordum. Rüzgar koltuktan kalktı ve bana doğru gelmeye başladı, geriye gidecekken dizimden tutup buna engel oldu ve kulağıma iyice yaklaşıp

Bu kadar erken görüşmemeliydik yaramazım, daha seni görmeye hazır değildim... Ben duyduklarım karşısında şok yaşarken sadece sustum

Bana yaramazım dedi sanki daha öncede söylemişti bunu ama bu nasıl olabilirdi ki......

Meraba arkadaşlar elimden geldiğince uzun yazmaya çalıştım umarım beğenmişsinizdir. :)