Eerst de aanval (Spellenland 2)

De koning

De volgende dag kwam de koning op bezoek in de school. Dat had de juf uitgelegd gisteren, terwijl hij al zijn aandacht elders nodig had. Dat fluisterde Bonus hem nu toe, sneller en duidelijker dan de juf ooit deed. Hij zou één van de nieuwe spellen spelen. Dus ze zetten tafels buiten en legden materiaal klaar.

Het bord van Tzaar was gescheurd en er ontbraken twee zwarte totts, schijfjes zonder markeringen. Zou hij ze op één of andere manier kunnen vervangen? Door schijfjes in karton, misschien? Zou hij het durven vragen?

Daar was hij. Een statig figuur, met een cape in zwart en wit, met de voeten op de kruisingen van de tegels net zoals Tzaar zelf altijd deed. De leerlingen stonden recht en maakten een buiging. De koning knikte naar de juf en liet zijn blik glijden over de tafels en het materiaal.

"Laat me eens kijken," zei hij. Hij ging de rij af, voorbij Bonus zonder iets te zeggen, voorbij Black Box... maar bij Tzaar bleef hij staan.

"Wat is dat?" vroeg hij. Zijn vinger wees naar de twee lege plekken.

"Ik... ben twee totts, eh, schijfjes kwijt," hakkelde hij. "Ik zal wel met zwart spelen."

De vinger ging verder over het bord, waarbij hij de scheur volgde.

"Je moet zorg dragen voor je materiaal."

Meer zei hij niet. Tzaar kneep zijn handen tot vuisten. Hij wilde slaan, hij wilde altijd slaan, maar nu had hij zin om het hele eind naar huis te rennen en Yinsh te slaan, broer of niet, zelfde kleur of niet. Wàs Yinsh wel van dezelfde kleur als hij? Yinsh had hem... Wel, hij had niet geslagen zoals het hoorde, door plaatsinneming, maar hij had hem wel gehinderd en niet geholpen.

De koning had voor Agricola gekozen. Hij nam plaats aan de tafel en luisterde naar de uitleg. Tzaar luisterde ook. De spelregels waren niet simpel zoals de zijne, maar... Agricola had tijd nodig, bedacht hij. Tijd en plaats. Dan zou hij vast een bijzonder spel leveren.

"Nee, je neemt een gezinslid uit je huis, niet uit je voorraad." Agricola's stem trilde. Hij trilde helemaal en zag bleek.

"Dat heb je daarnet toch anders gezegd."

Niet waar! Dat was niet waar. Tzaar had de uitleg ook gehoord, daarnet en gisteren: de schijfjes van Agricola, die gezinsleden heetten, kwamen van een bord bij de speler en gingen naar een veld naar keuze op het centrale bord.

Tzaar wilde zijn vriend verdedigen, maar in zijn spel kwam de aanval altijd eerst. Hij rende, schopte een stoel omver en rende nogmaals, nu naar Agricola.

Agricola was van dezelfde kleur. Hij en Bonus, Black Box en Star Realms.

In zijn spel kon je een stuk verdedigen door erbovenop te springen, maar dat was hier geen goed idee. Hij kwam dus gewoon op het punt vlak bij zijn vriend staan.

"Het klopt wat hij zegt. Uit het huis, naar een veld naar keuze," zei hij.

Agricola trok een zwakke glimlach. Maar de koning glimlachte ook en hij boog zich naar beide nieuwe spel-geesten toe.

"Dat is wat in je boekje staat, nietwaar?" vroeg hij. "Maar daarmee zul je niet beroemd worden hoor. Integendeel. Voor je het weet ben je achtergelaten en vergeten. Ik heb het al zo vaak gezien... Nee. Als je wil overleven moet je durven buiten je boekje te treden. Insprireren om te winnen. Proberen de spelregels om te buigen, te overtreden, maar in het geheim, zodat je tegenspeler het niet merkt."

"Maar Agricola heeft het gemerkt," zei Star Realms. Hij kwam ook bij Agricola en Tzaar, net zoals Bonus en Black Box.

"Dat is waar," gaf de koning toe. "Dat is eigenlijk een belediging. Hier zou ik boos om kunnen worden en het spel verlaten, maar ik denk dat ik het deze keer door de vingers zie."

Hij legde een schijf, uit zijn huis, op het "Neem 1 graan" veld en nam twee gele schijfjes uit de voorraad. Agricola kokhalsde en sloeg de handen voor de mond. Tzaar rende.

Agricola was van dezelfde kleur, de koning was van de andere kleur. En hij was een belangrijk stuk, een tzaar, de enige tzaar van de andere kleur in het spel...

Hij duwde de tafel van Star Realms omver, veranderde van richting, rende opnieuw en duwde de koning van zijn stoel. Nog voor die was rechtgekrabbeld, greep Tzaar de stoel en ging er zelf op zitten.

"Ik sla door plaatsinneming," gromde hij. Hij legde één van de gele schijfjes terug in de voorraad.