Eerst de aanval (Spellenland 2)

Demonen

Er waren demonen. Geesten die spellen probeerden te vernietigen. Ze namen de gedaante aan van spel-geesten maar net niet helemaal. De juf heette Didactica en beweerde dat spelen het tegenovergestelde was van leren, de koning heette Valsspeler en inspireerde om spelregels te overtreden.

"Wie is jouw tegenhanger, Tamsk?" vroeg Tzaar. "Ik heb iemand ontmoet die op jou leek, behalve dat hij langzaam sprak en langzaam speelde. Afschuwelijk langzaam speelde, zodat ik me begon te ergeren..."

"Zegt me niets. Ik wist niet eens dat er een demon was die mijn gedaante kopieerde... Langzaam spelen! Dat zou je eens moeten proberen met mijn spel!"

De spel-geesten vochten en inspireerden, maar af en toe slaagden de demonen erin om iets te vernielen.

"We verwachtten jou," zei Tamsk. "De spel-geesten van het Gipf Project... en ik ook. Ik was niet echt gelukkig met jouw komst, als ik eerlijk mag zijn."

"Ik zou jouw plaats innemen..."

"Je verdient het. Hier, ik heb iets voor je."

Tamsk haalde iets uit zijn zak. Het waren twee schijfjes, een wit en een zwart, telkens met twee concentrische groeven in. Ze leken wat op de tzaars met hun twee concentrische cirkels op geschilderd.

"Mijn potentieel. Het potentieel van de extra zet. Hiermee kun je, in het spel van Gipf, twee zetten na elkaar doen. Net zoals in het jouwe."

Hij stopte de schijfjes in Tzaars hand en sloot de hand.

"Ze zijn van jou. Volgens mij is jouw spel geïnspireerd door het potentieel."

"En jij dan?"

"Ik blijf een spel-geest," zei Tamsk. "Een goed spel, denk ik toch. Ik inspireer mijn spelers. En Gipf heeft gezegd dat ik altijd welkom was."

Tzaar rilde, maar misschien was dat niet nodig. Misschien zou de echte Gipf net zo vriendelijk zijn als de echte Tamsk.

Of Agricola, Bonus, Black Box en Star Realms.

Hij greep de hand van Tamsk vast.

"Er zijn nog spel-geesten bij die demonen," zei hij. "We moeten ze helpen! Doe je mee?"

Tamsk knikte.

"Ik niet alleen," zei hij. "Kom maar mee. Naar het echte Spellenland."