the yellow chrysanthemum flowers.

final

Kirishima, ay ışığının altında koşarken sadece Bakugou'yu bulmayı ümit ediyordu. Ezbere bildiği çiçek dolu sokağa girince hemen dükkânının bahçesine girdi. Bakugou kapı pervazına sırtını vermiş şekilde uykuya dalmıştı. Kim bilir ne zamandır orada Kirishima'nın gelmesini beklemişti.

"Bakugou"

Sakince omuzunu dürttü.

"Bakugou uyan hadi"

Kül saçlı çocuk sakince gözlerini açtı ve karşısında gördüğü kızıl çocukla irkildi. "Kirishima gelmişsin"

"Geldim"

Bakugou ayağa kalkıp kızıla baktı. Sanki dokunmadığı yılların hasretini giderir gibi baktı.

"Sen.. beni affedebilecek misin?"

Kirishima, artık gülmek istiyordu çünkü acı çekmek çok zordu.

"Ben sana hiç darılmadım ki?"

"Kirishima, yapma böyle sana o kadar acı çektirmişim ki kendimi bile affedemiyorum."

"Ben senin hayatın düzene girsin istedim üzgünüm.. "

Bakugou hafif sinirlensede sakin kaldı.

"Ben o kızla olunca mutlu olacak mıydım sence?"

Kirishima başını çimenlere çevirip burukça güldü. "Özür dilerim, sadece hayatını mahvetmek istemedim"

"Ektiğim çiçekleri beğendin mi?"

"Hangi çiçekler?"

"Ormandaki sarı krizantemler"

Kirishima gözlerini belirtip karşısında sırıtan çocuğa baktı.

"Sen mi-

"Seni hiç unutmadım, seni unutmama imkan yoktu. İnsan kalbini yaşatan bir çiçeği nasıl unutabilir ki?"

"Sen beni hiç unutmadın mı?"

"Sen ne yaşadıysan aynısını yaşadım boktan saçlı..  oda beni tehtid etti. Hatırlamama rolü yapmamı ve senin canını yakmamı istedi.. ve eğer beni affetmeyeceksen bunu anlarım.. Ben o kadar çaresiz kaldım ki sensiz olan her günümde o ormana bir sarı krizantem diktim. Sensiz günlerim kadar çiçek vardı orada. "

Kirishima ağlamamaya gayret gösterdi.

Bakugou o yılların boşluğu ile dudaklarını birleştirdi. Hafızasını kaybettiği gün tek unutamadığı kişi kızıl saçlı çocuktu. Ve onu asla unutamazdı çünkü o bu dünyadaki en güzel kızıl çiçekti, diye düşündü Bakugou.

Kirishima geri çekilip güldü.

Uzun zaman sonra güldü.

"Bahçıvan geri geldi çiçek. Hayat suyunu verme vakti."

"Solan çiçeğe suyunu verdiğin için teşekkürler"

Ve işte ay ışığının altında çiçek dolu bir bahçede solan iki kalp tekrar yeşerdi. İki gencin kalbi artık çiçekli sarmaşıklar ile birbirine bağlanmıştı ve bir daha ölüm bile o iki sarmaşığı kesemezdi.

Ay bile mutluydu bu gecede çünkü ay genelde her gece ağlardı ağlardı ama insanlara yol göstermek için tüm gücüyle parlardı. Ay çok çaresizdir, çünkü aşık olduğu güneşi sadece günde 10 saniye görebiliyordu. O 10 saniye ayın her gün insanlara yardım etmesine yetiyordu. Ve bugün ay bu iki gencin kalbini tüm gücüyle parlattı.

Ve o gece sarı krizantemlerin anlamı karşılıksız aşk değilde, sonsuz aşk olarak değişti.

. . .

[Sarı Krizantem Çiçekleri Sonu]