Yadigar •bxb•

🖤•13

                          5 yıl sonra.

"Yadigar?"
"Yadigar?"
"Yadigar?"
"Hadi at şu topu. Hadi oğluşum, at fırlat topu bana."
Üç yaşındaki küçük oğlu topu babasına mutlulukla fırlatınca Uraz topu yakalayamıyormuş gibi yaptı.
İkisi de pazar günlerini keyifli geçiriyorlardı.
Uraz her pazar olduğu gibi kahvaltısını yaptıktan sonra dışarı çıktı.
Elindeki kitabı sıkıca tuttu.
Aynı yolları adımlayıp, aynı yolları geçti.
Varmak istediği yere bir süre sonra varmıştı. Aynı yazıyı görüp, aynı yerine oturtdu.
Mermer parçasına baktı.
"Yadigar Tunalı."
Buruk bir şekilde gülümsedi.
O öldükten sonra komple buraya taşınmışlardı ve Uraz her pazar gelir, mezarın başına oturur ve bitiremediği kitapları tek tek okurdu ona.
Sanki dinliyormuş gibi, bazı insanların ona bakışını umursamadan onun okumak istediği kitapları hep ona okudu.
O kitapların her biri evlerinin en değerli yerinde duruyordu. Oğlu Yadigar da büyüdüğünde onların hepsini okuyacaktı.
İşte böylelikle bir aşk veya bir dostluk hayatlar boyunca devam edecekti.

                        -Son-

Ayh ağlamak istiyorum.
Sakın bana mutsuz son falan diye kızmayın, ben normalde mutsuz son yapmam bilirsiniz, ama bu kurgu aklıma geldiği vakit böyle gelmişti ve böylede bitti. Günlüğü yazmam gerekirken bir anda neden buna başladım bende bilmiyorum ama aklıma gelince hemen yazmak istedim. Akıllarda kalıcı bir şey olsun istedim. Bilmiyorum hoşunuza gitti mi? Belki de hiç okunmayacak. Ama olsun bir tanede kederli bir aşk olsun.
Merak ediyorum Elif'e ve Uraz'a kızgın mısınız?
Bana sorarsanız asla kızgın değilim, şahsen zihnimdeki evrende onları çok seviyorum.
Uraz'a kızmayın o cidden arkadaş olarak değer veriyordu.
Elif ise cidden onu sevmişti eğer sevmese oğlunun isminin Yadigar koyulmasına izin vermezdi.
Ayrıca bu Yadigar ismi çok eski zaman gibi ama aşırı hoşuma kaçmıştı. Okuduğum bir kitapta vardı ve o zamandan beri seviyorum. Neyse işte bu kısa hikaye hakkında yorumlarınızı bekliyorum. Bu bir aşk hikayesi değil, bu sevmenin verdiği zorluk.
Bu arada ölüm bizi bulmadan yapmak istediklerimizi, okumak istediklerimizi yapalım.
Bu dünya beklemeye gelmiyor. Belki hikayeyi beğenmediniz ama ben hayal alemimde onları çok seviyorum.