Just Love

Chapter 11: Are you?

“Alright, I'll get you sweets,” he surrendered and I smile.

“Go change your clothes and follow me down stairs. Pinaayos ko na 'yung mga gamit natin sa loob ng closet,” bilin niya bago ako halikan sa labi.

Lumabas na siya ng kuwarto kaya naman ay naghanap naman ako ng masusuot ko saka pumasok sa bathroom. I turn my hair into a bun and wash my face before taking a hot thub. Passed 4:00 PM na nang makarating kami sa bahay na ito and surely, mag-aalas cinco na ng hapon ngayon. Hindi ko pa rin talaga akalain na at this young age, I am married. I am turning 20 two months from now, but wasn't that still young an age to get married? Paano na lang kung sa mga susunod na araw ay magsawa siya? Sa mga susunod na buwan ay ayaw na niya? Or hindi kaya'y paano na lang kung sa mga susunod na taon ay makahanap na siya ng iba? 'Yung babaeng mamahalin niya talaga, hindi 'yung babaeng tulad ko na puro pagnanasa lang naman ang tingin niya. Ayan na naman, nag-iisip na naman ako ng kung ano-ano. Takot kasi ako, takot akong maiwan. Lalo na't kinasanayan ko nang lagi ko siyang kasama. Hell, I am terrified of the thought of losing him. Fool, you won't lose him. Kakakasal niyo lang, ganiyan na agad ang iniisip mo! Yes, I am fool because I married my best friend! Now, I am scared of losing both of a friend and a husband when another shit of life happens.

“Baby, wake up.” Nagising ako nang maramdaman kong may humahalik sa mukha ko.

“What time is it?” tanong ko kasabay ng pagtayo ko para umalis sa thub.

Sinalubong naman niya ako ng towel at siya na mismo ang naglagay nito sa katawan ko. Ang sweet niya minsan. Minsan lang ah, baka lumaki ang ulo eh.

“It's 5:30, baby. You made me worried sick. Ang tagal mong sumunod, natutulog ka lang pala rito,” he said as he watch me wear my underwear.

“You worried for nothing. Lumabas ka nga roon!” sigaw ko nang makita ko ang mukha niyang nag-iba na ang aura.

He's smirking while biting his lower lip, staring directly to my chest down to the rest of my body like a maniac.

“Hahaha!” Ang gwapo naman ng tawa niya, sarap kutusan. “Mamaya ka sa akin, wife.”

“Fuck you!” I replied when he turn his back and leave the bathroom.

Hinarap niya ako nang nasa pintuan na siya at saka kumindat, “Anytime you want, baby.”

Abaaa, bastos! Pero ang gwapo niya sa suot niya ah, dark gray cargo shorts paired with a navy blue shirt. Kaso bastos eh, saka saan ba ang lakad noon at mukhang aalis? Tsk, nasanay kasi akong lagi lang siyang naka-boxer shorts kaya feeling ko aalis siya. May mga kasama na nga pala kami sa bahay.

I wear my gray tank top and and a white cotton shorts. Inalis ko ang pagkakatali ng buhok ko at nagsuklay saglit bago bumaba. Nadatnan ko siyang nanonood sa living room. Nandoon rin ang mga pagkain na hinihingi ko sa kaniya kanina. Chocolate cake, Toblerone, chocolate kisses, choco mousse, strawberry pretzel, and different kinds of chocolates.

“Damn,” I whispered before calling for his attention, “Ahm, Zayn.”

He looked at me from head to toe and asks, “Where are you going?”

“Huh?”

Saan ba ako pupunta? Sa kaniya lang naman ah, kakainin ko 'yung mga inihanda niya.

“Nevermind,” he said as he focused on the television again. “You look beautiful to whatever you wear.”

“Mukha ba akong aalis?” I asked myself as I sit beside him.

Pambahay lang kaya ng suot ko. Siya nga ang mas mukhang aalis eh, pero nagreklamo ba ako? Pinakialaman ko ba siya? Hindi ko na lang siya pinansin at inumpisahan ko nang kainin ang chocolate cake. Actually, it is not that bad. Kumakain naman ako ng matatamis noon pero hindi sobrang dami, tikim lang.