Just Love

Chapter 5: Marriage

Nakakainis! Ihinto ba naman niya ang sasakyan sa walang katao-taong lugar na mukhang any moment na madisgrasya ka eh walang sasaklolo sa iyo. Ghost town lang ang peg na may isang lalaking creepy sa gilid ng poste na nakatingin sa amin nang huminto ang sasakyan. Kagaguhan, 'di ba? Nag-effort pa talaga siya na dalhin ako sa ganoong klaseng lugar para lang sa request kong ihinto ang sasakyan dahil sa bababa ako. Wala tuloy akong choice kung hindi ang sumama sa kaniya. Say whatever you want to say, but I don't have a fucking choice! I have no phone and like he said, I don't even have a penny. This is all his doings, ang kapal ng mukha niya! Damn, lalong nadadagdagan ang galit ko sa kaniya nang dahil sa mga pinaggagagawa niya. Akala niya ba ay nakikipaglaro ako sa kaniya?

“Don't hold that knife as if you'll kill me with it, it won't work. Simple dinner knife won't kill me,” he said as he ripped the steak on his plate. “And you aren't a murderer.” Kindat ka pa, tusukin ko mata mo eh, maybe, that'll work.

“Ikukulong mo na naman ba ako rito? For goodness' sake, Zayn, I have my training!”

“Does this place doesn't make you feel like home anymore? A prison, instead? That's surprising, you used to sleep in here,” sabi niya habang pinagmamasdan ang paligid.

Why the hell is he so calm?

“Zayn,” I muttered under my breath. “What do you want?” I asked directly, giving him an eye-to-eye contact.

“You,” he answered right after my question. He looked so damn, serious.

Teka nga, bakit ba ako? Paanong ako? Anong klaseng ako? Gusto niya ba ako dahil sa mahal niya ako, or gusto niya ang katawan ko? Napalunok ako sa mga katanungang nabuo sa isipan ko. Jusko naman kasi, Zayn! Tangina mo eh, alam mo 'yon? Argh!

“I'd rather live in a real prison than into this so called home of yours.” Mula sa pagkakatitig ko ng diretso sa mga mata niya, nakita ko ang pagbabago ng expression ng mukha niya. 'Yung kaninang seryoso, napalitan ng maloko, mga ngiti niyang nakatatakot.

Brace yourself, Chezca. You are brave, kaya mo 'yan.

Tumayo ako at huminga nang malalim, “You know what, thank you for saving me yesterday. I'd really appreciated it.”

Tumingin ako sa wall clock bago muling tumingin sa kaniya, “I should be going. Where can I get my clothes back?”

Ibinalik niya ang tingin niya sa pagkain at sumubo. Bingi ba siya? Or sadyang bastos literally and the other way around?

“Z!!!” I scowled and he stand on his feet.

“I throw it,” he said and my jaw dropped in disbelief.

“W–Why the hell would you do that? Are you nuts?!” Kulang na lang ay pumutok ang kamao ko sa sobrang inis ko.

“I told you, you are not going back to that terrifying company. You are coming with me back to the US.”

My eyebrow rise as he walk towards me, “What made you think na sasama ako sa'yo?”

“We are getting married, my fiancée.” Fiancée? Getting married?

I push his face using whole hand from getting closer to mine. Akala niya ba ay puwede niya akong halikan nang halikan kung kailan niya man gustuhin?

“I am not marrying my bestfriend....”

“I'm glad to hear it from you, bestfriend, that's sounds nice.” Ngumiti siya nang para bang nanalo sa lotto na lalong nagpayamot sa akin.

“... who raped me,” I finished my words.

I should be furious and terrified by his presence after experiencing hell within his hands, but no, and I don't know why I can still act confidently in front of his face. Siguro ay dahil nga sa kadahilanang best friend ko siya kaya parang ang dali-dali para sa aming dalawa na maging maloko at authoritarian sa isa't isa. Pero mali talaga eh. Galit pa rin ako sa kaniya, galit na galit pa rin ako sa kaniya.